✍️کرونا در آمریکا (از منظری دیگر) …🖊محمدرضا اسلامی

✍️کرونا در آمریکا (از منظری دیگر)
#خبرخوانی

🖊محمدرضا اسلامی

درباره اخبار این روزهای ویروس #کرونا در آمریکا (و اعلام وضعیت قرمز) به قدر کافی در #خبر ها مطلب منتشر شده است، اما خوب است که نگاهی به دلایل شوک اجتماعی کرونا در ینگه دنیا از منظری دیگر داشته باشیم.

🔷یک - آمریکا کشوری است که سالهاست در بحث تولیدِ علم و داشتنِ دانشگاههای برتر، صاحبِ جایگاه بوده است (درباره علت این موضوع قبلا چندین نوبت صحبت کرده ایم) و بنابراین بدیهی است که در علم #پزشکی و حضور برترین متخصصان دانش پزشکی هم بسیار به خود مطمئن است. «بنیاد علوم آمریکا» از قویترین بنیادهای حامی تولید علم در جهان است. پس کرونا نباید محل نگرانی جدی برای مردم آمریکا باشد؟
سیستم ممتاز پزشکی و مرز این دانش، در دستان دانشمندان این کشور است و (احتمالا) به زودی #واکسن یا #داروی کرونا تولید خواهد شد.

🔷دو- اقتصاد آمریکا هم (به رغم رشد اقتصادی ژاپن، چین، هند و ...) همچنان #اقتصاد_اول دنیاست و قاعدتا برای #مدیریت_بحران مشکل #مالی نباید باشد. پس شهروندِ این کشور از چه چیز باید نگران باشد؟

🔷سه- مقاله زیر از بخش اقتصادی/مالی سی.ان.ان (لینک) و همچنین مقاله مشابه در سی.ان.بی.سی حکایت از آمار حیرت آوری دارد که (احتمالا) برای بخش زیادی از مردم دنیا، غیرقابل باور است:
«چهل درصد از شهروندان کشور آمریکا پس اندازشان در زندگی کمتر از 400 دلار است».

این عددِ بسیار حیرت آوری است و نشان می دهد که به رغم وجود بنگاههای قوی اقتصادی (همچون آمازون، والمارت، صنایع خودرو مانند جنرال موتورز، تسلا و ...)، بخش بزرگی از جمهورِ جامعه، بُنیه مالی بسیار ضعیفی دارد و بنابراین اگر قرار باشد یک «هزینه درمانی» به خانواده تحمیل شود که «بیشتر از 400 دلار» (!) هزینه داشته باشد، خانواده از پسِ تامین هزینه ها بر نمی آید.

ممکن است گفته شود «بیمه ها» هزینه های درمانی مربوط به کرونا را پوشش می دهند ولی قبلا در بحث بیمه هم نوشته بودم که یک سرماخوردگی ساده در آمریکا چه هزینه هایی دارد و «بیمه درمانی» در آمریکا در مقایسه با کشوری مثل #ژاپن بیشتر به یک «شوخی» شبیه است تا بیمه. صنعت بیمه با یک گردش مالی بزرگ در سال، بیشتر برای پوشش و حمایت از شهروندان با درآمد «متوسط به بالا» طراحی شده است.

🔷چهار- قبلا در این لینک درباره «نوعی از زندگی» به نام
Paycheck to paycheck
توضیح داده بودم. نوعی از زندگی که برای بخش حقوق بگیر جامعه آمریکایی «هر ماه» رخ می دهد. همان زمان کامنتهایی از دوستان دریافت کردم که مگر چنین چیزی ممکن است؟! مگر می شود که در اقتصاد اول دنیا شرایط زندگی «چهل درصد مردم» چنین باشد؟!

🔷پنج- کرونا برای خانواده آمریکایی که زندگی «روزمزد» دارد (مانند رانندگان تاکسی اینترنتی اوبر، لیفت یا کارگران رستورانهایی مثل مک دونالد، استارباکس، والمارت و ...) اگر که باعث کاهش درآمد 400 دلاری شود، یا اینکه هزینه درمان 400 دلاری تحمیل کند، یعنی نقطه #وحشت.

بدیهی است که زندگی در آمریکا برای بخش ثروتمند جامعه، با چنین تنشهایی همراه نیست و چه با کرونا چه بی کرونا، غبار ملال بر خاطر نخواهد نشست ولی برای جمعیتی حدودا 130 میلیون نفر (یعنی پنجاه میلیون نفر بیشتر از کلِ جمعیت ایران) وحشت کرونا اکنون بیش از «بیماری» ، وحشت از «هزینه های پیش بینی نشده» است.
وحشتِ بی پولی.


▪️▪️▪️▪️▪️
📌پی نوشت:
✔️ لینک مقاله سی.ان.ان

✔️لینک مقاله سی.ان.بی.سی

✔️لینک مقاله دیگری در سی.ان.بی.سی در همین بحث

✔️همین بحث در #رادیو ان.پی.آر : یک گزارش هفت دقیقه ای با این عنوان
«آیا شما 400 دلار اضافه دارید؟!»

*اعداد و ارقام در این بحث وقتی جالبتر می شود که مقالاتی مشابه این را ببینیم: «از هر سه آمریکایی، یک نفر هنگامِ بازنشستگی پس اندازی کمتر از 5000 دلار دارد!»


t.me/solseghalam