میشل فوکو و انقلاب ۵۷ () …فوکو چه چیزی به ما می‌آموزد که در تحلیل جهان امروزمان هنوز به کار می‌آید؟

میشل فوکو و انقلاب ۵۷ (#بخش_ششم)


فوکو چه چیزی به ما می‌آموزد که در تحلیل جهان امروزمان هنوز به کار می‌آید؟

✍#نویسنده: محمد ملاعباسی

🔸#مقدمه
سی[و چهار] سال از مرگ میشل فوکو گذشته است. اما هنوز موج ترجمۀ کتاب‌ها و نوشته‌های او در زبان فارسی ادامه دارد. تقریباً تمام نوشته‌های اصلی او ترجمه شده‌اند و بسیاری از مصاحبه‌ها، یادداشت‌ها و درسگفتارهای او هم به فارسی در دسترس‌اند. البته فوکو تنها در ایران پرآوازه نیست و سال‌هاست که جزء سه نویسندۀ پرارجاعِ جهان در علوم انسانی است. سوال اینجاست که فوکو، چه چیزی به ما می‌آموزد که در تحلیل جهان امروزمان هنوز به کار می‌آید؟

🔸این سوالی است که تِاد مِی (Todd May) در اولین مقالۀ شمارۀ سوم مجلۀ مطالعات فوکو (Foucault Studies) از خود پرسیده است. چرا هنوز هم فوکو؟ من در ادامۀ این یادداشت، تلاش خواهم کرد تا ایده‌های اصلی مقالۀ او را بازنویسی کنم.

🔸در آخرین سال زندگی فوکو (۱۹۸۴)، هنوز نه اینترنت وجود داشت، نه تلفن همراه، نه جی‌پی‌اس، نه شبکه‌های اجتماعی، نه تکنولوژی‌های حیرت‌آور ارتباطی‌ای که امروز تمام جهان را به هم وصل کرده‌اند. بازی‌های رایانه‌ای، هنوز در زندگی مردم جایی نداشتند و خیابان‌ها از دوربین‌های کنترلی انباشته نشده بود. اگر از یک متخصص تکنولوژی بپرسید، خواهد گفت جهانِ ۱۹۸۴، تقریباً ربطی به جهان امروز ندارد.

🔸اما با اینکه یک نسل از مرگ فوکو گذشته است، هنوز او را چنان می‌خوانیم که گویی برای ما حرفی دارد. گویی هنوز از او می‌آموزیم. اما به راستی فوکو چه می‌تواند به ما بیاموزد؟

🔸تاد مِی به درستی می‌گوید: پاسخی به پرسشِ «ما که هستیم؟» این است آنچه هنوز ما را مخاطب فوکو می‌کند. ما که هستیم؟ چه بسا تمام بزرگانِ علوم انسانی، در پی پاسخ به همین سوال‌اند. و به تناسبِ بصیرتی که دیدگاه‌هایشان در پاسخ به این سوال به ما می‌دهد، در زندگیمان محلی از اعراب می‌یابند. از دکارت، تا مارکس، تا فروید، تا هایدگر. پرسش‌‌‌ همان است: ما که هستیم؟

🔹ادامه این مطلب را در لینک زیر بخوانید:
http://tarjomaan.com/neveshtar/5977/

ا--------------------------------ا
@tamadone_novine_islami