ما در زندگی از «هیچ‌کس» تبعیت می‌کنیم!

ما در زندگی از «هیچ‌کس» تبعیت می‌کنیم!


کارل راجرز، روانشناس معروف آمریکایی، در آزمایشی که بر روی ۸۲۶ مورد و طی یازده سال انجام داد، نتایج جالبی به دست آورد.

آزمایش چنین بود که شخصی را به تنهایی وارد اتاقی می‌کنیم و پس از مدتی آرام‌آرام از زیر در دودی به داخل اتاق وارد می‌کنیم. در این حال می‌بینیم که به محض اینکه آن شخص متوجه دود می‌شود، احساس می‌کند مشکلی پیش آمده است (به نظرش یا برق اتصالی کرده، یا آتش‌سوزی شده، یا گازی از جایی نشت کرده، و یا...) و فوراً واکنش نشان می‌دهد و سراسیمه به سمت در اتاق حرکت می‌کند. اگر بداند کسی در ساختمان است، فریاد می‌زند تا دیگران بیایند و ببینند چه شده است. اگر کسی در ساختمان نباشد تلاش می‌کند منشا دود را بیابد و بالاخره احساس واقعی‌اش را نسبت به این پیشامد نشان می‌دهد.

راجرز در مرحله‌ی بعدی آزمایش، تعداد افراد اتاق را به سه نفر افزایش می‌دهد و دوباره دودی را وارد اتاق می‌کند. در این وضعیت، شخص اول می‌بیند اتاق دودآلود است، اما نگاه می‌کند و می‌بیند که دو نفر دیگر واکنش نشان نمی‌دهند و می‌گوید لابد چیز مهمی نیست! زیرا آنها دو نفرند و عقل و شعورشان از یک نفر بیشتر است! هر یک از آن دو نفر دیگر نیز می‌بیند دود وارد اتاق می‌شود، اما با خود می‌گوید لابد من اشتباه می‌کنم که فکر می‌کنم ممکن است اتفاقی افتاده باشد و مشکلی وجود دارد. لذا بدون اینکه واکنشی نشان دهد، به کار خود ادامه می‌دهد. غافل از اینکه هر کدام از آن دو نفر نیز به این دلیل واکنش نشان نداده‌اند که به دو نفر دیگر نگاه کرده‌اند. آنها هم با خود گفته‌اند بالاخره آنها دو نفرند و لابد چیزی سرشان می‌شود که واکنشی نشان نمی‌دهند و تکانی نمی‌خورند. در واقع آن سه نفر کاری انجام نمی‌دهند، زیرا فکر می‌کنند دو نفر دیگر، از آنها فهیم‌تر و مطلع‌ترند!

این به معنای آن است که آن سه نفر از "هیچ کس" تبعیت می‌کنند! زیرا وقتی یکی از دو نفر دیگر تبعیت کند و آن دو نفر هم، هر کدام از آن دو نفر دیگر تبعیت کنند، در واقع آن سه نفر تابع "هیچ کس" هستند.

راجرز می‌گفت، زندگی‌های ما به این جهت عاریتی‌اند که تابع هیچ‌کس هستیم. بسیاری از موارد در زندگی ما اینگونه ‌است. او بیست و یک مورد را در زندگی اجتماعی به عنوان مصادیق "تبعیت همه از هیچ‌کس" نام می‌برد. برای نمونه یکی از آنها مد لباس است. او می‌گوید فکر نکنید حتی یک نفر از کسانی که مطابق مد، لباس می‌پوشند، آن را پسندیده‌اند. آنها فقط آن را به عنوان چیزی که مد روز است، می‌شناسند. هر کس با خود می‌گوید مد روز است یعنی دیگران پسندیده‌اند و چون اینطور است لابد باید آن را پسندید! غافل از اینکه دیگرانی وجود ندارد.


✍️#مصطفی‌ملکیان


http://t.me/toreyejan