توسعه مشروط و معلق به شناخت انسان و‌ گردن گذاشتن به ضرورت‌های زیست انسانی است

توسعه مشروط و معلق به شناخت انسان و‌ گردن گذاشتن به ضرورت های زیست انسانی است .


یادداشت : حسین سیوانی



مفهوم توسعه را با هر رویکرد و‌نگرشی تعریف و این مفهوم را در هر مکتب فکری جستجو کنیم بی تردید انسان را عامل توسعه و نیروی محرکه ی توسعه را ذهن ، کنش و فعالیت های انسانی خواهیم یافت . اگر مشاهده می کنیم که توسعه از ابعاد مختلف و با جلوه های متعدد طرح و عوامل پیشران یا بازدارنده ی توسعه در عوامل و بخش های مختلف جستجو می شود در هر صورت اینکه انسان مبنای توسعه و‌عامل انسانی پیشران یا بازدارنده ی توسعه است هیچ خلاف و تردید و اختلافی نیست . توسعه در رویکردها و مکاتب فکری مختلف با تأکید بر عامل اقتصادی یا فرهنگی یا سیاسی یا اجتماعی پیکر بندی و تعریف می شود . به عنوان مثال اگر دیدگاه و رویکردی توسعه را با عامل اقتصادی پیکر بندی می کند عوامل دیگر « سیاسی ، اجتماعی ، فرهنگی » را از منظر و دید خود حذف نمی کند بلکه یک عامل را مبنا می گیرد و بر آن تأکید می ورزد و دیگر عوامل را هرچند نقش آفرین اما تابعی از عامل اصلی و مبنایی می داند . در اینجا مجال پرداختن به مکاتب و نظرات توسعه و‌ صاحبنظران این مقوله نیست فقط خواستم یادآورشده و تأکید کنم که توسعه امری پویا و دینامیک ، فراگیر و چند بُعدی است و هدف آن بهبود شرایط زندگی ، عزت نفس انسان ، توانمندهای انسانی ، گسترش امکانات ، بهره مندسازی انسان ، تأمین امنیت زیست بشر به معنای عام و ... است و جای هیچ شک و تردیدی نیست که اساس حرکت هر جامعه ای برای رسیدن به اهداف ذکر شده عامل انسانی است . بر این باور هستم که هنوز ما به تعریف و برداشت روشن ‌و جامعی از انسان ، سیمای این موجود و تمام نیازمندی ها ، حقوق فردی و اجتماعی و ضرورت های زندگی او نرسیده ایم و درست چشم اسفندیار همین جاست و ... .
به نظرم این نقیصه ‌‌ی معرفت شناسانه “ شرایط ، امکان و چیستی شناخت “ یکی از موانع حرکت در جامعه ی ما برای نیل به وضعیت توسعه یافتگی بشمار می آید .
کانال نویسنده مطلب
@HosseinSeyvaniofficialchannel

@v_social_problems_of_iran