‌وجوی_آن با رسیدن نویسنده کوه‌نورد به آغاز می‌شود، کشور چکادهای سربه‌فلک‌کشیده و چهره‌های درهم‌فشرده از سرسختی طبیعت و تنگی معاش

#در_جست‌وجوی_آن با رسیدن نویسنده ـ کوه‌نورد به #نپال آغاز می‌شود، کشور چکادهای سربه‌فلک‌کشیده و چهره‌های درهم‌فشرده از سرسختی طبیعت و تنگی معاش. او قصد صعود به قله‌ی ۸۸۴۸ متری #اورست را دارد، بلندترین نقطه‌ی کره‌ی زمین.

نویسنده ـ کوه‌نورد روز‌به‌روز وقایع صعودش را نوشته و آنچه را دیده و تجربه و تفکر کرده روی کاغذ آورده است. فصل‌بندی کتاب هم بر اساس روزها (حدود ۵۰ روز) و وقایع سفر است: اقامت در هتل‌های شهری، شب‌مانی در متل‌های روستایی بین راه، استقرار در کمپ‌ها، زندگی در ارتفاع بالا، هم‌هوایی و گذراندن روزهای طولانی انتظار برای پنجره‌های آب‌وهوایی، و نهایتاً صعود به قله.

#ایمان_آذیش ما را در مسیر رسیدن به افتخاری شریک می‌کند که تا کنون کمتر از ۳۰ ایرانی به آن دست یافته‌اند. برای کسانی که با کوه آشنا نیستند، شاید بزرگی این صعود مشخص نباشد. بد نیست بدانید فقط در بیست سال اخیر حدود ۳۰۰ نفر در #اورست جان باخته‌اند، نه مردمی با توان عادی، بل کسانی که اغلب نخبه‌ترین و قوی‌ترین کوه‌نوردهای کشورشان بوده‌اند. فتح #اورست برای #ایمان_آذیش به قیمت سرمازدگی و از دست دادن چهار انگشت تمام شده است.

فراموش نکنید که ما ایرانی‌ها با همه‌چیز باید دو بار بجنگیم! یک بار با خودش و یک بار با هزینه‌هایش! دردناک است وقتی می‌‌بینیم کوه‌نوردهای کشورهای دیگر ده‌ها تجربه در کوهستان‌های ساده‌تر کسب می‌کنند، با شرکت‌های معتبرتر قرارداد می‌بندند و خدمات بهتر (تجهیزات مدرن، اطلاعات پیشرفته و اختصاصی هواشناختی، غذا و اکسیژن بیشتر، شرپای شخصی، هلیکوپتر در شرایط اضطراری و...) دریافت می‌کنند و کوه‌نوردهای ما عمدتاً با تکیه بر توان و اراده‌ی شخصی صعود می‌کنند. اینجا عظمت کار هیمالیانوردهای ایرانی بیشتر روشن می‌شود.

آنجا که کتاب روایت‌گر دیده‌ها و اتفاقات است بسیار جذاب است ولی آنجا که به دام اظهارنظرهای فلسفی و شخصی می‌افتد افت می‌کند و سطحی می‌شود. بااین‌حال، به‌خصوص برای کم‌تجربه‌ترهایی که سودای صعود به قله‌های مرتفع را در سر دارند، می‌تواند یک کلاس درس باشد. البته، بسیاری از یادداشت‌های اولیه در کوه و در شرایط کمبود اکسیژن و سرمای شدید نوشته شده و بر نویسنده حرجی نیست.

نویسنده ـ کوهنورد از بیان خیلی از جزئیات صرف‌نظر کرده که شاید می‌توانست برای علاقه‌مندان کوه‌نوردی و حتی عموم خواننده‌ها جذاب باشد. بخش‌هایی که معابد بودایی‌ها و نمادهای آن‌ها و زندگی جوامع محلی را توصیف می‌کند از درخشان‌ترین بخش‌های کتاب است.

ویرایش کتاب ضعیف بوده و کتاب پر است از غلط‌های ویرایشی و نگارشی، اما چون در چنین آثاری اهمیت موضوع بیش از اهمیت نثر و زبان است، شاید این نقص زیاد به چشم خواننده‌ی عادی نیاید. در عوض، چاپ کتاب بسیار خوب و چشم‌نواز است و ناشر کم نگذاشته. نشر #دانیار تازه کارش را آغاز کرده و قطعاً در آینده‌ی نه‌چندان دور ایرادهای کتاب‌هایش کمتر و نقاط قوتشان بیشتر خواهد شد.

چه اهل کوهستان هستید و چه نه، توصیه می‌کنم #در_جست‌وجوی_آن را بخوانید تا ببینید با قدرت اراده چه‌ها نمی‌شود کرد و رسیدن به موفقیت‌ها چه بهای گزافی دارد.

حسین جاوید
@Virastaar