«در ستایش استعفاء». (🖌 سعید کشاورزی)

«در ستایش استعفاء»
(🖌 سعید کشاورزی)

در خبرها آمده است که استعفاء وزیر بهداشت مورد تایید رئیس جمهور قرار گرفته است. اگر فرض را بر آن بگذاریم که این كناره‌گيري و دلایلش صادقانه باشند، آنگاه این حرکت آ. هاشمی از جهات مختلف حائز اهميت است. هدف اين متن، تقدیر از ايشان نیست، بلکه اشاره به برخي جنبه‌هاي مثبت استعفاء، به‌عنوان یکی از راه‌های کم‌تر استفاده شده‌ در فضای مدیریتی امروز ماست.

🌿 استعفاء و كناره‌گيري یکی از آخرین و البته مهم‌ترین راه‌های کنشگری در سطح نخبگان سیاسی است. یک نخبه سیاسی همواره باید نشان دهد، در صورت محقق نشدن حداقلی از شرايط و منابعِ مورد انتظار، آماده‌ی ترک جايگاه خود است. در غیراین‌صورت، باید منتظر باشد که هر لحظه به زیر حداقل‌های خود و سازمان تحت مدیریتش پرت شود. ازطرف‌ديگر، یک وزیر به عنوان یک کنشگر سیاسی مي‌بايست دارای سبک و‌ هویتی مشخص باشد. این امر از آن‌جهت حائز اهمیت است که هنوز مدیران سطح کلانی هستند که اساسا مشخص نیست از چه اندیشه‌ و بنیان فکری برخوردارند. آن‌ها همیشه هستند و در هر دوره‌ای سمت و سویشان تغییر می‌کند. استعفای مدیر می‌تواند نشان دهد که او دارای سبکی مشخص و روش‌مند است که نمی‌تواند آن را فدای ماندن نماید.

🌿 یکی از نقاط عطف این استعفاء، طعنه زدن آن به این شیوه‌ی فکری رایج است که «اگر من بروم ممکن است بدتر بیاید». همه‌گیر شدن این طرز فکر هر نظام مدیریتی را به نابودی می‌کشاند، چراکه ماندن بر سر قدرت را تحت هر شرایطی مجاز می‌شمارد. این شیوه‌ی تفکر موجب شده است نخبگان درست درزمانی که نیاز به کناره‌گیری بوده، تصمیم به ماندن بگیرند؛ موضوعی که بعدها در خاطراتشان اغلبا از آن به تلخی یاد کرده‌اند.

🌿 آ. هاشمی اگرچه از برخی جهات اندیشه‌ای و گفتاری مورد نقد قرار گرفته، اما نشان داد، به عنوان یک وزیرِ اصطلاحا غیرسیاسی، اتفاقا سیاست‌ورزیِ درست را از بسیاری دیگر بهتر درک‌ کرده است. او نشان داد می‌توان یک روز وزیر بود و فردا در دانشگاه معلمی کرد. او نشان داد که بازی یک بام و دو هوا را نباید تا پایان به‌سر برد. نهایتا او نشان داد که فعالیتِ نابهنگام از هر انفعالی مهلک‌تر است.

(این متن را اگر می‌پسندید، برای دیگران هم ارسال کنید).
كانال عبارات روزانه: جامعه‌شناسی سیاسی
@PoliticalSocio