«از این جوان‌گرایی باید ترسید!».. (🖋 سعید کشاورزی)

«از این جوان‌گرایی باید ترسید!»

(🖋 سعید کشاورزی)

🌿 در غیاب سازوکار درست، هر برنامه‌ی پیشروانه‌ای، به بحرانی جدید مبدل می‌شود. یکی از این برنامه‌ها در کشورمان، پروژه‌ی پر سروصدای «جوان‌گرایی» در شرکت‌ها و سازمان‌های دولتی است. در سازمان‌هایی که هنوز منطق سازمانی حاکم نیست و عمدتا از روابط پیشاسازمانی رنج می‌برند، حاصل پروژه جوان‌گرایی چه‌ می‌تواند باشد؟

🌿 تجربه زیسته‌ی من حداقل نشان می‌دهد در سازمان‌هایی که اساسا مبتنی بر تولید و بازتولید روابط قدرت هستند، ایده‌ی جوان‌گرایی ما را نهایتا به مدیرانی می‌رساند که اگرچه سن کمتری دارند، اما آشنایان قدرتمندتری دارند؛ به‌سرعت ریشه می‌زنند، معمولا بهتر و به شکل فریبنده‌تری سخن می‌گویند و نهایتا ما را برای مدت طولانی‌تری به اشتباه‌ خواهند انداخت.

🌿 اما نکته اصلی جای دیگری است. نقطه تاکید می‌بایست تصحیح و بهبود فرآیندهای فعلی سازمانی شامل سازوکار جذب کارمند، بهره‌وری، ارزیابی و... باشد. اگر این اصلاحات و بازنگری‌ها به درستی انجام شود، آن‌گاه سازمان‌هایی خواهیم داشت که خود را نیازمند خِرَد و سواد می‌دانند. در واقع به‌جای آنکه به ظن خودمان تخصص را به سازمان‌ها تزریق کنیم، می‌بایست سازمان‌ها را بر اساس محوریت دانش طراحی کنیم. آن‌زمان دیگر نیازی به برنامه‌های دستوری و نمایشی نخواهد بود.

(این متن را اگر می‌پسندید، برای دیگران هم ارسال کنید).
@PoliticalSocio