«همایش‌هایی که هرگز شروع نمی‌شوند».. (🖋 سعید کشاورزی).. بنا به دلایلی کمتر در همایش‌ها حاضر می‌شوم

« همايش‌هايي كه هرگز شروع نمي‌شوند»

(🖋 سعید کشاورزی)

بنا به دلايلي كمتر در همایش‌ها حاضر می‌شوم. اما این هفته، توفیق اجباری نصیب شد تا در یکی از همایش‌های وزارتی! حضور یابم. این همایش با تبلیغات بسیار و احتمالا صرف هزینه بسيار برگزار شده بود. نكات جالبي در اين همايش توجهم را به‌خود جلب كرد كه احتمالا در جلسات ديگر هم تكرار مي‌شود:

🌿 عدم دركِ حداقلي اكثر سخنرانان از موضوع همايش (حداقل به معناي دانش ويكي پديايي): سخنرانی‌ها نشان داد حتی معاونین آن وزارتخانه و مسئولین برگزاری هم درک درستي از موضوع همایش نداشته‌اند.

🌿 مي‌توان گفت هر سخنرانی، جمله سازی با چند واژه كليدي بود، بدون آنكه چيزي به موضوع اضافه كند؛ انصافا مسئولان، تخصص عجيبي در اين موضوع داشتند.

🌿 قسمت طولاني از هر سخنراني صَرْفِ تشكر از مقام والاي وزير به دليل زحمات طولاني‌مدت‌شان در برگزاريِ اين جلسه مي‌شد؛ فكر مي‌كنم حكم وزارت ايشان هنوز خشك نشده است.

🌿 در اين همايش، تعداد زيادي نوشابه باز شد. هر سخنران براي تعدادي از مسئولين بي ربط و باربط نوشابه باز مي‌كرد.

🌿 در میانه همایش، يكي از نمایندگان مجلس به صورت تصادفی (احتمالا از آن دور و بر رد مي‌شدند) و ظاهرا در اضطرار تریبون در همایش حاضر شدند و در مورد استیضاح وزیر امور خارجه سخناني بيان کردند!

🌿كلمات قلمبه، بي‌معني و البته بي‌ربط به دفعات تكرار مي‌شد.

🌿 در سخنراني‌هاي داخليِ اين همايش، با وجود بازي با كلمات، از هيچ اقدام انجام‌شده‌اي و از هيچ برنامه‌‌اي سخني گفته نشد.

نهايتا بايد اين همايش را اين‌گونه جمع‌بندي كرد:

❌ ما ساعت‌ها آن‌جا بوديم،‌درحالي‌كه همايش قبل از شروع شدن تمام شده بود❌

(این متن را اگر می‌پسندید، برای دیگران هم ارسال کنید).

@PoliticalSocio