▫️ گمشده‌ی جامعه‌ی ما. 🖋 فرشید گراوند

▫️ #شادی گمشده‌ی جامعه‌ی ما
🖋 فرشید گراوند

🔻اخیراَ دیده می شود در معابر و اماکن عمومی رقص های انفرادی و گروهی با محوریت و فعالیت زنان و دختران در ایامی مثل #چهارشنبه_سوری و #نوروز با موسیقی خیابانی،در جامعه به راه افتاده است که جای اندکی تامل دارد!
ایران جامعه ایی با میانگین سنی جوان است،وقتی نیروی جوانی و هیجانات سرشار باشد،ساختارشکنی و تغییرات یک واکنش دور از انتظار نیست.
مادامی که محافطه کاران و سنت گراها با ایدیولوژی های خشک و محصور کننده با جامعه به مثابه پادگان رفتار می کنند و مانع تخلیه هیجانات مثل برگزاری کنسرت ها و جشن ها می شوند این محدویت ها و کنترل ها باعث می شوند جامعه مثل آتش فشانی از درون فوران کند تا آنچه باید در سالن ها و در خلوت ها اجرا شوند،بصورت واکنش به خیابان ها و اماکن عمومی کشیده شوند.
موسیقی زیر زمینی در دهه ی گذشته در کشور نیز یک نمونه ی دیگر است که بدلیل دفع آن رشد چشمگیری داشته است.

🔻مطابق اصل طبقاتی بودن جامعه و تنوع دیدگاه ها و افکار در مسیرهای متفاوت جامعه پذیری افراد،مسلماَ بسیاری هستند که ارزش ها و رسوم تبلیغ شده از سوی صنعت فرهنگی رسانه های دولتی را نمی پذیرند.
وقتی مستمر چیزی بر مردم تکلیف شود،از این تکرارها و سختگیری ها افراد جامعه درچار انفعال و کسالت شده و از این یکنواختی ها خسته می شوند بعد با فراگیر شدن نارضایتی های عمومی در گذر زمان و با وجود شیوه های ناسازگار با هویت و بخاطر پالس های منفی از تزلزل فرهنگی،گروه هایی دنبال خلق موقعیت های اجتماعی جدید برای مخالفت با آنچه بدان اعتراض دارند،منطبق با مناسبت های مختلف حرکت های نمادینی در جامعه بوجود می آورند.
اینجاست که مبادی هویت ساز فرهنگی اصطلاحاَ کم می آورد و توان دفاع از عقاید و ارزش های مورد نظرشان را ندارد تا جایی که کاستی ها و بن بست های فرهنگی برجسته می شود و موج ابداعات و نوآوری ها در تضاد با فرهنگ مسلط به راه افتاده و اصطحکاک هایی ایجاد می شود،مسلماَ چون پاسخی برای نیازهای روز وجود ندارد آسیب هایی مثل یاَس، خودکشی، اعتیاد و ناامیدی جامعه را بشدت فرا می گیرد.

🔻سوال اینجاست ما چقدر می توانیم در برابر پالس های منفی و مخرب و البته مجذوب کننده که غالباَ از بیرون بر ما وارد می شود مقاومت کنیم!
آشکارست اگر در دنیای تعاملات و ارتباطات وارد دادستد فرهنگی نشویم و از پتانسیل های فرهنگی خودمان بهره نبریم و آنرا منطبق با نیازهای زمانه بروزسانی نکنیم،به سختی غائله را باخته ایم تاجاییکه جامعه بیش از بیش دچار خودباختگی می شود و هر آنچه انباشه فرهنگی داریم باید تقدیم یا تعویض کنیم و روز به روز مرعوب و مغلوب دنیای سرمایه داری و غول های رسانه ای قدرتمند غرب با مجریان پنهان اش شده و عمیق تر گرفتار برنامه های آنها موسوم به امپریالیسم فرهنگی شویم.

⬅️آنچه می توان نتیجه گرفت اینست که جامعه ی جوان ما باوجود فشارها و تنگناهای اقتصادی و معضلات و مشکلات موجود همچون آمار بالای اعتیاد،طلاق، خودکشی و افسردگی به یک برنامه ی منظم و فراگیر برای #تزریق_شادی و نشاط هم از طریق رسانه ها و هم از طریق نهادهای مرتبط نیاز دارد که هم بتوانند از ارزش های مد نظر بخشی از جامعه موسوم به مذهبی ها و سنت گراها حفاظت کند و هم شرایط برای کسانی پیش بیاید که گاهاَ برای رسیدن به آنچه می خواهند مجبوراند از کشور خارج شوند و پول های زیادی را هم در سرازیر کشورهای توریستی مختلف کنند تا به هر قیمتی که شده در جهت مهیا کردن امیال و مطالبات درونی خودشان پیش بروند.
برای مثال طبق آمار #غیر_رسمی گفته می شود هفتاد درصد هتل‌های آنتالیا را در طول تعطیلات نوروز ، گردشگران ایرانی رزرو کرده‌اند و این در نوع خودش یک #پارادوکس خیلی شدید است که عید و جشن در کشور ماست ولی خروجی مرزهای ایران به ترکیه ترافیک شدید دارد و هتل های کشورهای همسایه از صاحبان جشن پارسی پر می شوند در حالی که می بایست عکس این جریان اتفاق بیفتد و کشورهای دیگر برای دیدن این #کارناول به کشور ما هجوم بیاورند.
یقیناَ یک جای کار لنگ می زند که تا فرصت پیش می آید گروهی فرار را ترجیح می دهند،پس این جریان مهمتر و پراهمیت تر از آنست که مسئولین چشماهایشان را بر روی آن ببندند و آنرا نادیده بگیرند،لذا هرچه زودتر باید اندیشمندان و متفکران اجتماعی را برای خروج از این کسالت و کرختی فرهنگی فرا خوانده شوند تا برنامه ها و روش های #شادکردن و شاد زیستن جامعه را در قالب خواست اکثریت مردم از طریق نهادهای رسمی و رسانه ها برنامه ریزی، تبلیغ،ارائه و آموزش دهند.

#نویسنده_مهمان

🌐 شبکه جامعه‌شناسی علامه
@Atu_Sociology