🔅 چرا حکومت‌های جامعه را خط‌کشی می‌کنند؟. 🖋 مهران

🔅 چرا حکومت های #ایدئولوژیک جامعه را خط‌کشی می کنند؟
🖋 مهران #صولتی

📍 افشای پشت پرده سفر برون مرزی آزاده نامداری به مناقشات بر سر تاثیر نظم سیاسی موجود در بروز رفتارهای دوگانه و ریاکارانه شهروندان دامن زده است. گروهی به حق نامداری را قربانی سیستمی دانسته اند که می کوشد تا استانداردهای دوگانه ای را بر رفتار ایرانیان تحمیل کند و از این طریق نوعی چند شخصیتی را در زندگی اجتماعی شهروندان موجب شده است. اگر واقع بینانه نگاه کنیم افشای پشت پرده رفتار دوگانه مداحان، واعظان، مجریان و سیاستمداران در چهاردهه گذشته موجبات بی اعتباری جدی گفتمان فرهنگی - اخلاقی حاکم را فراهم آورده و بر انزوای سیاست های تبلیغات رسمی موجود افزوده است ولی پرسش جدی این است که چرا اصولا سیاست خط کشی و مرزبندی میان عرصه های رسمی و غیر رسمی از سوی حکومت ایدئولوژیک در ایران همچنان پیگیری می شود؟

📍 ایدئولوژی ها بیش از آنکه دغدغه حقیقت داشته باشند، وامدار هویت هستند. هویت ها می کوشند تا دنیا را مرزبندی و به تبع آن جامعه را خط کشی کنند. عرصه رسمی به خودی ها، و عرصه غیررسمی به غیر خودی ها اختصاص می یابد. عرصه رسمی نمادی از حضور ایدئولوژی تلقی می شود بنابراین باید از هرگونه اختلاط با سایر عرصه ها مصون بماند!

📍#ایدئولوژی ها سودای آفرینش جهان، جامعه، حکومت و انسان نوین دارند. از همین رو نیازمند نمایشگاهی هستند تا دستاوردهای خود را در این زمینه ها به نمایش بگذارند. عرصه رسمی می تواند ویترینی تلقی شود که قرار است این کارکرد را ایفا نماید. در همین راستا حکومت های ایدئولوژیک تحولات عرصه های غیر رسمی را سانسور یا مسکوت می گذارند!

📍 ایدئولوژی ها اخلاق را آیین نامه ای و بخشنامه ای می خواهند‌. اخلاقی که قادر باشد جامعه را حول خود یکپارچه کند و به اندازه کافی صریح و آسان فهم باشد( حجاب اجباری یا پوشش فرم). اخلاق ایدئولوژیک، رستگاری را امری جمعی و حکومتی تلقی می کند( می توان به زور شهروندان را به بهشت برد!)

📍 ایدئولوژی ها موجودیتی به نام حریم خصوصی را به رسمیت نشناخته و با گسترش حریم عمومی تا مرز خانه ها و پستوها، رفتار شهروندان را رویت پذیر می کنند. میل مفرط حکومت های ایدئولوژیک به کنترل جامعه، به طور مداوم استانداردهایی را به شهروندان برای تنظیم رفتارشان تحمیل می کند که تخطی از آنها مجازات هایی را در پی دارد!

🔻 نکته پایانی: با وجود مراقبت شدید عرصه رسمی از سوی حکومت ایران، گسترش رسانه های غیررسمی از جمله شبکه های اجتماعی، مجالی را برای افشای بی پروایی های برخی نمادهای گفتمان اخلاقی حاکم از جمله" آزاده نامداری" فراهم آورده است تا رفتاری دوگانه و متناقض از خود بروز دهند. بدون تردید توجه زیاد شهروندان نسبت به پدیده "نامداری" ریشه در مرزکشی های بی رویه نظم سیاسی دارد. ایدئولوژی ها بر سر عقل نمی آیند بلکه فرو می پاشند. متاسفانه مدت ها پیش از آن بنیان های اخلاق و اعتماد عمومی فرو ریخته است!

#جامعه

🌐جامعه‌شناسی علامه
@Atu_Sociology