✅ در خاورمیانه یا صفر است یا یک. 🖋 محمد زینالی اناری

✅ #آزادی در خاورمیانه یا صفر است یا یک
🖋 محمد زینالی اُناری

📍 سرنوشت انقلاب های سوسیالیستی، یکی از بحث های مهم سیاسی است. سالها یکی از نقدهای اساسی به این انقلاب ها این بوده چرا برخلاف تصورات یوتوپیایی، این آرزوها نتیجه ای سختگیرانه داشته است؟ یا این که بعد از به قدرت رسیدن حاکمان سوسیالیست و تشکیل دولت کمونیستی در روسیه، با نویسندگان و هنرمندان بدرفتاری شد تا این که همانند دوران هیتلر که یک فاشیست به تمام معرفی شد، برای تنفس و تفکر از کشور خودشان بیرون بپرند، دقیقاً مثل یک پرنده ای که از قفس!

یکی از یوتوپیاهایی که در خاورمیانه آرزوی سالیان سال مردمی که زیر چتر امثال صدام رژه می رفتند، این بود که بتوانند از آزادی های سیاسی برای بیان خواست ها و مطالبات خودشان بهره مند شوند و بتوانند صورتی به خواسته های خود و برنامه های فرهنگی خود بدهند. قومیت ها، اسیر نگاه های تک محورانه ی دولت هایی بودند که به صورت میلیتاریستی کشور را در دست داشتند و در ازای این سخت گیری به این افراد دیکتاتور گفته می شد.

آزادی در خاورمیانه به صورت باینری صفر و یک معنی شده و اعشار نمی پذیرد. اگر کسری از این رقم وجود داشته باشد، می تواند خطر برانگیز باشد. مردم سالها عقده ی آزادی های صفر را در دل می پروردند تا این که اگر توانستند در روزنامه ای مطلب بنویسند، دقیقاً نقطه ی آخر را هدف بگیرند: 1! این تجربه در خاطره ی انقلاب ایران هم وجود دارد که آزادی اقلی اواخر حکومت شاهنشاهی به فرصتی برای شکل گیری حرکتهای انقلابی انجامید. آزادی های حداقلی برای مردم کشورهایی که تصوری از آزادی برای فعالیت سیاسی و دیپلماتیک برای تحقق بخشیدن به خواسته های شان ندارند، یک سمّ است.

در جریان ملت شدن کشورهایی مانند ایران و عراق، تصورات یک کاسه ساز از ملت موجب شد اقلیت ها از زبان آکادمیک و امثالهم محروم شوند و این آغاز یک تحول بود برای کشورهای که تا پیش تصوری از ملت بودن و حکومت نداشتند. در نتیجه، حاکمان وقت به صورت افراد دیکتاتوری در آمدند که برای حفظ این فرم جدید حکومت و واکنشهای اقلیت ها و کنشگری های ناشیانه ی سیاستمداران تازه درس خوانده ناچار از سخت گیری بودند.

نتیجه ی این همه سال سخت گیری، موجب شد وقتی آزادی نسبی با دموکراسی عراق شکل گرفت، از همان اول بحث های رمانتیک کردی قدرت گرفت تا وقتی که فرصت های بیشتر در زمینه ی توسعه ی ارتباطات انسانی منطقه خلق شد، زمینه ساز این اقدام شود؛ نخبگان پیگیر استقلال #کردستان می توانند این اقدام خود را به نقد بگذارند، اما وسیله ی بهتری که می توانست برای این گروه ها ارزشمند باشد، دموکراسی ای بود که پس از سالها در عراق به دست آمده بود و فرصت هایی که در ایران برای آموزش زبان های محلی پیش آمد.

همه چیز داشت خوب پیش می رفت اما . . !

🌐جامعه‌شناسی علامه
https://t.me/atu_sociology