🔅 عصب سوخته فرهنگی و اجتماعی. 🖋 حسن رضا

🔅 عصب سوخته فرهنگی و اجتماعی
🖋 حسن رضا #یوسفوند

📍 اصطلاح "عصب سوخته " به حالتی اشاره دارد که شخصی که بدنش دچار جراحات و سوختگی شدید شده اما احساس درد نمی کند. چنین فردی اگر خودسوزی کرده باشد به زنده بودن امیدوار و به یکبار فوت می کند. اما در سوختگی های سطحی که عصب های فرد از بین نرفته اند فرد به شدت احساس درد و نارضایتی می کند . حال سوالی که مطرح می شود این است در مقابله با آسیب ها و مسایل اجتماعی عصب های اجتماعی و فرهنگی جامعه چقدر سوخته اند ؟ آیا این سوختگیها شدیدند یا سطحی؟ هر روز در لابه لای روزنامه ها،سایتها و شبکه های مختلف مجازی مسایل و مشکلاتی از افراد مختلف جامعه درج می شود که نشان از دردهای اجتماعی و فرهنگی است که بر پیکره جامعه ایرانی وجود دارد.یک روز می شنویم دختر بچه پارس آبادی که باید با عروسکش بازی کند طعمه مرد همسایه اش می شود؛ یا دختر بچه کرجی مورد تجاوز پدر ناتنی خود قرار می گیرد و هزاران مورد خرد و کلان از این گونه موارد که نشان ازعصب سوخته فاعلان این اقدامات دارد. اما آیا واقعا عصب مسولین پیشگیری کننده از این آسیب ها نیز سوخته است که نمی توانند به گونه ای پیشگیری کنند که شاهد چنین حوادثی نباشیم؟ این فرزندان می تواند به صورت بالقوه فرزند هر کدام از ما ایرانی ها باشد. آتناها می تواند فرزند شما ومن نیز باشند چرا باید چنین اتفاقهای رخ دهد که فضای ذهنی و فکری و عینی اجتماعی را آلود و مملو از ناامنی کند؟ ساده ترین و ابتدایی ترین و کم هزینه ترین راه این است که گناه را به گردن قربانی یا نزدیکانش بندازیم ، زیرا این ترفند "قربانی مقصر" در ایران کاربرد بسیار دارد مثلا اگر در تصادفات رانندگی باشد راننده مقصر است نه کارخانه سازنده اتومبیل و نه راهها و جاده ها!! این ترفند از یک سو باعث می شود مسئولین مربوطه از زیر بار مسئولیت ناشی از اقدام انجام شده شانه خالی کنند و از سوی دیگر اقداماتی را که قرار است برای جلوگیری از تکرار آسیب های اجتماعی احتمالی در آینده انجام دهند به تاخیر اندازند و یا اصلا انجام ندهند. بی تفاوتی به آسیب های اجتماعی و فرهنگی در اطراف خویش نشان از وجود عصب های سوخته افراد اجتماع است. اگر مردمان جامعه ای به اعتیاد خانمانسوز اعضای جامعه خود فارغ از جنسیت نژاد و قومیت.. بی تفاوت باشند عصب آن جامعه سوخته است. اگر اعضای جامعه ای به بی نظم های موجود در جامعه خود بی تفاوت باشیند عصب جامعه سوخته است. جامعه عصب سوخته جامعه ای است که زخم های اجتماعی عمیق( اعتیاد،اختلاس،کودک آزاری،طلاق،خشونت،قتل،سرقت،کلاهبرداری،زورگیری... ) بر پیکره آن وجود دارد اما همچنان از واقعیت فرار می کند.

#جامعه
#نویسنده_مهمان

🌐جامعه‌شناسی علامه
https://t.me/joinchat/AAAAAD-FIxbY7Ab5PtgsmQ