▫️ انزوای فعال نه منفعل. 🖋 رحیم زایرکعبه ‌دکترای جامعه‌شناسی

▫️ انزوای فعال نه منفعل
🖋 رحیم زایرکعبه ‌دکترای جامعه‌شناسی

📍 اکبر اعلمی نماینده پیشین تبریز در یادداشت تلگرامی از انزوای تبریزاز صحنه تحولات سیاسی و اجتماعی خصوصا دوری‌گزینی فعالان سیاسی و مدنی آن، اظهار نگرانی کرده و خواستار تحول آفرینی و تاریخ‌سازی تبریز شده است.
در پاسخ به یادداشت ایشان ابتدا باید بین دو نوع انزوا یعنی انزوای فعال و انزوای منفعل فرق نهاد. انزوای منفعلانه، انزوایی از سر ناتوانی، ضعف، پوچی، بی‌معنایی و درماندگی و رسیدن به بن بست است؛ در حالی که انزوای فعال، انزوایی از سر توانمندی، هویت‌مندی، نیت‌مندانه، آگاهانه و خلق راهی جدید است. انزوایی که پیامش درعدم پیروی مقلدانه از خط‌مشی‌های مرکز و پایتخت هست. برحسب همین انزواست که این شهر قادر شد در مقابل دو تیم فوتبال مرکزنشین، تیراختوری را راه بیندازد که با شخم زدن جاده صاف غرورشان، تخم صعود خود را بکارد. با انزوای فعالانه هست که بازگشت به خویشتن و رجوع به داشته‌های خود و نه اسیمیلاسیون و یا نفی خود در دیگری محقق می‌گردد. با انزوای فعالانه هست که امکان طرح مسایل و سوالاتی درون‌زا، محققانه، موقعیت‌مند و نه سوالات و مسایلی برون‌زا، مقلدانه، عاریتی و غیرموقعیت‌مند فراهم می‌گردد. مسایلی درون‌زا و منحصر به خود که به همان سیاق نیز پاسخهایش نیز منحصر به خود و خلاقانه بوده و در نتیجه خالق ارزشهای جدید می‌گردند. انزوای فعالانه، انزوایی انتخابی، خودخواسته و آگاهانه بوده و به منظور دوری از هیاهوی نافرجام جمع و کسب استقلال فکری در تنهایی عالمانه است. در انزوای فعالانه هست که تامل در عملکردهای گذشته، اندیشیدن به آینده، خوداندیشی و بازاندیشی انتقادی به وقوع می پیوندد تا به این وسیله طرحی نو در انداخته گردد.

#نویسنده_مهمان

🌐جامعه‌شناسی علامه
@Atu_Sociology