✍🏻 تئوری کنت والتز

✍🏻 تئوری کنت والتز
والتز در کتاب «نظریه سیاست بین الملل» نظریه ساختارگرایی یا رئالیسم ساختاری را تئوریزه کرده است. وی مفاهیم به کارگرفته شده در واقع گرایی کلاسیک مانند آنارشی، قدرت، منافع ملی و تمایز میان سیاست داخلی و سیاست بین الملل را می پذیرد. اما مهم ترین انتقادی که به این نظریه دارد، مسئله تقلیل گرا بودن آن است. لذا واقع گرایی ساختاری برای فهم سیاست بین الملل به جای سطح تحلیل ملی از سطح تحلیل نظام بین الملل استفاده می کند. والتز بیان می کند که نظریه های سیاست بین الملل بر علل فردی یا ملی تمرکز می کنند، اما نظریه های که بر علل بین المللی متمرکز می شوند، نظریه های سیستمی هستند.وی بر خلاف واقع گرایان کلاسیک سیاست بین الملل را از اقتصاد، سیاست ملی و ... را منفک نموده و نقشی مستقل برای ساختار بین الملل قائل است.
⬅️ والتز نظریه ای سیستمی مبتنی بر تبیین خارج به داخل ارائه می دهد که عناصر اصلی آن از این قرار است:
1- نظام بین الملل از دو بخش واحد های در حال کنش (دولت ها) و ساختار تشکیل شده است. بدین ترتیب ساختار سیستم از کنش هایی که توسط واحدهای سیستم صورت می گیرد، مجزاست.
2- ویژگی های واحدهای سیستم، رفتار و کنش آن ها، از تعریف ساختار حذف شده اند تا میان متغیرهایی که که در سطح سیستم و متغیرهایی که که در سطح واحدها عمل می کند، تمییز داده می شود. این تمایز از این بابت ضروری است که نشان داده شود که چگونه سیستم حتی در زمانی که تغییر در سطح رفتار دولت ها صورت می گیرد، حفظ می شود.
3- یک نظریه سیستمی و غیرتقلیل گرای سیاسی بین الملل باید به تبیین این که ساختار سیستم محدودیت هایی را بر رفتار دولت ها تحمیل می کند، بپردازد. بدین ترتیب نظریه خارج به داخل والتز اشاره به نیروهای بین المللی دارد گه بر رفتار دولت ها تأثیر می گذارند. از دید والتز این نیروها را می توان ساختار نام نهاد. تعریف والتز از ساختار عبارت از مجموعه ای از شرایط محدود کننده می باشد. با اشاره به این که ساختار نامرئی است، والتز استدلال می کند که چنین ساختاری را می توان گزینش گر نامید. بدین معنا که علت غیرمستقیم رفتار کارگزار است. به عبارت دیگر ساختار تعیین کننده رفتار کارگزار است.
4- تأثیرپذیری دولت ها از ساختار سیستم بین الملل به دو شیوه جامعه پذیری و رقابت میان واحدها می باشد. از دید والتز جامعه پذیری دارای دو کارویژه است: نخست این که موجب می شود که اعضای یک گروه خود را با هنجارهای آن تطبیق دهند. در نتیجه جامعه پذیری تبدیل به سازو کاری برای بازتولید سیستم می گردد. دوم آن که جامعه پذیری موجب کاهش تنوع می گردد، زیرا هنجارهای رفتاری ای را تأسیس می نماید که درون آن ها تفاوت های گروه کم رنگ می گردد.
شیوه دوم شیوه رقابت میان اعضا است. والتز معتقد است که در بخش های اجتماعی که به شکلی انعطاف پذیر سازمان یافته اند، جامعه پذیری درون بخش ها اما رقابت میان آن ها اتفاق می افتد. جامعه پذیری و رقابت موجب گسترش شباهت ویژگی ها و رفتار می گردد. رقابت موجب یک نظم می شود که واحدها در آن از طریق تصمیمات و کنش های مستقل به تنظیم مناسبات خویش می پردازند. رقابت و جامعه پذیری دو جنبه از یک فرآیند هستند که تنوع رفتارها و نتایج را کاهش می دهند.
✅ در نظریه والتز ساختار سیاست بین الملل دارای سه جزء اساسی است: 1- اصل قوام بخش و سازمان دهنده نظام سیاست بین الملل آنارشی است. آنارشی به معنای هرج و مرج نیست؛ بلکه آنارشی چگونگی ارتباط بین واحدهای عمده سیاست بین الملل را بیان می کند. در فضای آنارشیک واحدهای مختلف باید خودشان درک کنند که چگونه می خواهند با یکدیگر زندگی کنند و چگونه می خواهند نگرانی های امنیتی خود را به صورت خاصی تعقیب کرده و نهایتاً مدیریت کنند. لذا سیستم به عنوان قلمرویی مبتنی بر اصل خودیاری توصیف می شود. که منجر به امنیت و حفظ بقای ملی می شود.
آنارشی اصل اساسی و لایتغیر حاکم بر روابط بین الملل است و تا وقتی حکومت جهانی تشکیل نشود؛ سیاست بین الملل یک حوزه آنارشیک باقی خواهند ماند.
2- دومین اصل عبارت است از متنوع و متفاوت بودن واحدها و مشخص بودن کارویژه های آن ها. تا زمانی که آنارشی حاکم است، واحدها و کارویژه های آن ها ثابت باقی می ماند.@InternationalRel