تاریخنگاری به سبک تبارشناسی، نوعی نگارش «تاریخ اکنون» است و همین نگارش تاریخ اکنون است که برای آدمیان معاصر از اهمیت بالایی برخورد

تاریخنگاری به سبک تبارشناسی، نوعی نگارش «تاریخ اکنون» است و همین نگارش تاریخ اکنون است که برای آدمیان معاصر از اهمیت بالایی برخوردار است. تاریخ به سبک سنتی، تاریخی که خاستگاه چیزها را تا هزاران سال قبل عقب می برد، هیچ تاثیری بر آدمی، به جز تبدیل او به یک حافظه، ندارد، در عوض نگارش تاریخ اکنون، به افراد این خودآگاهی را می دهد که امکانات تغییر در زندگی آینده شان را دریابند. چنین رویکردی به تاریخ، همچنین امکان «جست و جوی هزاران رویداد اکنون گم شده »(نیچه، تبارشناسی، تاریخ: ۱۴۴) پیرامون شکل گیری سوژه را فراهم می کند.

مهدی سلطانی گردفرامرزی


@Kajhnegaristan