اسلاوى ژیژک به پیروى از ژاک لاکان مى گوید لذت ناب، لذتى که ما آرزوى آن را داریم، هرگز به تصرف ما در نمى آید، و همیشه در جایى آن طر

اسلاوى ژيژك به پيروى از ژاك لاكان مى گويد لذت ناب، لذتى كه ما آرزوى آن را داريم، هرگز به تصرف ما در نمى آيد، و هميشه در جايى آن طرف تر است. چيزى كه ما تجربه مى كنيم هميشه با آن لذتى كه در آرزويش بوديم متفاوت و در نتيجه نااميد كننده است. به همين دليل انسان گاهى اين لذت را به جاهايى نسبت مى دهد كه در دسترس او نيست، تا به اين ترتيب به خود بباوراند كه اگر نمى تواند لذت را تجربه كند نه به اين دليل كه لذت اصولاً غيرقابل تجربه است، بلكه به خاطر اين است كه هر چه لذت است در "آن جا" در خارج از دسترس من جمع شده.
اين "آن جا" گاهى ممنوعيت هاى مختلف است، و گاهى يك "ديگرى".
ژيژك مى گويد: مردم هميشه آماده اند كه يك ديگرى را صاحب تمام لذت هايى كه آن ها نتوانسته اند به آن برسند بدانند، و به همين دليل از او بيزار شوند. كارگران ثروتمندان را واجد تمام لذت ها مى دانند، رعيت ها اربابان را و شهروندان صاحبان قدرت را. در تصور خود تمام فانتزى هاى افسارگسيخته خود را به اين ديگرى نسبت مى دهند و يقين دارند كه روز و شبِ اين ديگرى از تمام لذات ممنوعه سرشار است. (لازم است نوشته هاى فراوان شوپنهاور و ديگران را يادآورى كنم كه بارها كسالت بى پايان اغنيا و ناتوانى ايشان از لذت بردن را توصيف مى كنند.)

شگفت اين جاست كه اين صاحبان فرضىِ لذت، هميشه افرادى واقعاً برخوردار نيستند. ژيژك آلمان هاى نازى را مثال مى زند كه در تبليغات خود، يهوديان را، فقير و غنى، به جاى اين "ديگرى" معرفى مى كردند، و مردم حقيقتاً مى پنداشتند كه اين بقال و پينه دوز يهودى به طريقى نامعلوم سرمايه هاى هنگفت آلمان را دزديده و تمام محروميت ها و مشكلات اقتصادى به خاطر آن است كه يهوديان هر شب و روز به لذت هايى تصورناشدنى مشغولند.




برگرفته از
ژاك لاكان
شون هومر
نقل از حافظه با کمی دخل و تصرف🌹


@Kajhnegaristan