«ما در چه وضع و شرایطی هستیم؟». ✍ علی سروش کیا

#تاملات_تنهایی
"ما در چه وضع و شرایطی هستیم؟"
✍ علی سروش کیا

نسبت مردم با نظام ، در بیشترین فاصله ی ممکن قرار دارد . نظام ، فاقد اراده برای ایجاد تغییری تعیین کننده در مناسبات درونی و در مناسبات با مردم است . فساد و ناکارایی مدیران چنان فراگیر و عمیق است که هر اقدامی برای هر اصلاح اساسی ، عقیم می ماند . ارزش تومان در برابر ارزهای بین المللی ، به شدت تنزل کرده و هر از گاه گفته ها و نوشته هایی در مورد قرار داشتن بانک ها در آستانه ی ورشکستگی شنیده و دیده می شود . همین طور در خصوص صندوق های بازنشستگی . به طور متوسط ، روزانه چندین تجمع اعتراضی ، عمدتا از طرف کارگران رخ می دهد . نیمی از جمعیت کشور که خانواده کارگری را تشکیل می دهند ، مشکل جدی معیشتی دارند . نرخ بیکاری ، بیش از %۲۰ اعلام می شود . مسائل ملی و ملی - مذهبی به تبع شرایط ، قابلیت صعود به مراحل حاد شدن را دارند . کودکان کار ، اعتیاد و...
از طرف دیگر ، کشورهای حاشیه ی خلیج فارس(به جز عراق) ، حول محور عربستان ، به بالا ترین حد از خصومت ورزی با ایران رسیده اند و استراتژی سوق ج - ا به شرایط سقوط را دنبال می کنند . عربستان متحد اسرائیل شده و اسرائیل بیش از هر زمان در موضع اقدام بر علیه ج - ا قرار گرفته . و نیز آمریکا به نحو محسوسی در رابطه ی با ایران تمناها و ملاحظات اسرائیل را که خواست های عربستان را هم نمایندگی می کند ، مبنای سیاست منطقه ای قرار داده .
ج - ا ، مترصد مفری از سوی اروپا است . اروپا اما ، به مثابه یک واحد سیاسی ، خود تابع مطالبات و ملاحظات سرمایه است . از این رو ولو آن که وعده ی حمایت سیاسی دهد ، هیچ تضمینی برای هدایت سرمایه ی شرکت ها به سمت ایران نمی تواند بدهد . ضمن آن که در زمینه ی مسائل موشکی و حضور نظامی ایران در منطقه ، هم سویی با آمریکا دارد . سخنرانی ترامپ در نشستی که به اعلام خروج آمریکا از برجام انجامید ، پیام تغییر نظام ج - ا را در خود داشت . و شرایط دوازده ماده ای وزیر خارجه ، عملا دعوت ج - ا به خود براندازی بود . اگر نه ، آن ها خود سعی خواهند کرد این خواست را بر آورده کنند .
اکنون ، بیش از هر موقع ، آمریکا تصریح کرده که انتظار اش از ایران ، تسلیم شدن مطلق است . اگر همه چیز ، در وضعیتی ادامه یابد که تا اکنون بوده ، آیا ج - ا راهی برای برون رفت دارد؟ به گمان من ، آن چه در پیش رو می توان دید ، ناگزیری ج - به اندیشیدن به شرایط تسلیم است . اگر نه پیش از متحمل شدن عوارض نوعی اقدامات نظامی ، که بعد از آن . طبعا با بخشی از نظام که توان جایگزین پذیری داشته باشند . به طور مشخص با بدنه ای که خود را معتدل می نامد . البته در آن شرایط ، به پای تغییر هیات ظاهری و دست شستن از ریا کاری های مذهبی خواهند رفت . وقتی اصل کسب قدرت باشد ، منعی در تغییر وسیله نیست . البته ، فرضی که در تصویر آخر هست ، مسکوت گذاشته شدن فعل و انفعالات در سپاه ، و رویکرد ها و اقدامات مردم ، در لحظه است . طبیعی است که هیچ یک از این دو را نمی توان منفعل فرض کرد .


@Kajhnegaristan