✍ دکتر مصطفی مهرآیین/ جامعه شناس …

✍ دکتر مصطفی مهرآیین/ جامعه شناس



در برخورد با یک نظام سیاسی نباید تنها به این اکتفا کرد که این نظام سیاسی چه چیزهایی را ممکن کرده و قادر به انجام چه چیزهایی است.پرسش بنیادی تر در مقابل یک نظام سیاسی آن است که یک نظام سیاسی قادر به انجام چه چیزهایی نیست و نمی تواند آن ها را ممکن کند.نظام های سیاسی در جامعه ما چه در دوره پهلوی و چه اکنون در دوره جمهوری اسلامی همواره سعی داشته اند نشان دهند که آنها مبتنی بر قدرت بوروکراتیک و تکنوکراتیک خود توانسته اند کشور را در مسیر توسعه قرار دهند.این دو نظام همواره کوشیده اند با ارائه آمارهای ریز و درشت از فعالیت های خود نشان دهند که سالهاست در پی توسعه کشور و افزایش عزت و آبروی آن بوده اند.این دو رژیم هیچوقت به این نیندیشیده اند که شیوه سیاست ورزی آنها چه چیزهایی را ناممکن ساخته است.آنها هرگز نتوانسته اند به این مساله ساده بیندیشند که قادر به ممکن ساختن امور مهمتری همچون همبستگی،عشق، مهربانی، لطافت، زنانگی، آزادی، سکوت، خلوت، شعر، مادرانگی، پدرانگی،همیاری، بهزیستی، شکوفایی درونی، اندیشه ورزی، و......نبوده و نیستند.جامعه فاقد این امور حتی اگر به تمامی امکانات فنی بشری مجهز باشد یک جامعه سالم نیست.کاش به جای دستور دادن به سازمان انرژی اتمی برای تولید این یا آن ماده به کل نظام سیاسی دستور داده میشد که اندکی عشق تولید کنید که مردم سخت افسرده اند و دل شکسته...


@Kajhnegaristan