‍

‍ .
حکومت های توتالیتر، رسانه های بزرگ را با نهادهای سرکوبگر اطلاعاتی، انتظامی و قضایی، و به وسیله ی تطمیع، تهدید و حذف با تکیه به قانون کنترل میکنند. قانون در معنای امروزی چیزی به جز تحمیل اخلاق نیست؛ در حقیقت شعار قانون به معنای اجرای نظر حاکمان در چارچوب امکان است. به عبارت دیگر قانون یعنی آن چیزی که قدرتمند میتواند انجامش دهد، فارغ از درست یا غلط بودن یا نظر عامه ی مردم. همانطور که اگر "زور" را از هر سیستم قضایی حذف کنیم، آن سیستم معنا و نقش خود را از دست میدهد چون ابتدا به ساکن هیچکس حاضر نیست اخلاق مورد نظر حکومت را داوطلبانه بپذیرد و اجرا کند! از طرف دیگر ژورنالیسمی که باید به طور مستقل به مردم آگاهی بدهد، زیر سلطه ی قانون، تنها مجبور است حاکمان را تایید کند. حتی رسانه های مخالف یک حکومت هم معمولن مشغول تایید حکومت های دیگر اند! در واقع ژورنالیسم به معنای واقعی به حاشیه رفته و از این شعار به جز تجارت و سانسور و دروغ و تیترهای جذاب چیزی باقی نمانده. پس اعتماد به رسانه هایی که به نوعی با هر حکومتی ارتباط دارند، عقلانی نیست. در چنین جوامعی، هرگاه صحبت از "امنیت ملی" میشود، در واقع بر "امنیت حاکمان" دلالت دارد و هر نهاد قضایی به معنای یک دستگاه تحمیل عقیده است. رسانه ها هم نهایتن اخباری دستچین شده را به خورد جامعه میدهند و این چرخه را ابقا میکنند.
#نه_شرقی_نه_غربی

به آنتی اولیگارشی بپیوندید👇
@antioligarchie📢📢