💢مردم چگونه خواسته هایشان را به گوش مسوولین برسانند؟.. [شهره مجمع]

💢مردم چگونه خواسته هایشان را به گوش مسوولین برسانند؟

[شهره مجمع]

آقای روحانی در ۱۰ دی اعلام کردند: عده ای از مردم بخاطر احساسات و مشکلاتشان به خیابانها آمدند.

همیشه خیابان مرکز مهم مطرح کردن مطالبات و خواسته هاست. اما در خیابانهای ما مطالبات مختلف فریاد میشوند و معلوم نیست افراد معترض از چه صنفی یا چه گروهی هستند.

▫️در اینجا چند مثال از کشور فرانسه می آورم:

*صدها کارمند بخش‌های خدماتی و معلمان در اعتراض به کمی حقوق و دستمزدها دست به اعتصاب زدند. قرار است معلمان فرانسوی امروز بعداز ظهر در سراسر کشور راهپیمایی کنند./بهمن ۹۴

*ماموران کنترل ترافیک هوایی نیز دست به اعتراض زدند که نتیجه آن لغو پروازها بود و تقریبا از هر 5 پرواز یکی لغو شد./بهمن ۹۴

*مسئولان سازمان‌های حمل‌ و‌ نقل در اتحادیه کارگری فرانسه امروز با اعلام اعتصاب از رانندگان خواستند تا به نشانه اعتراض خیابان‌های اصلی را ببندند./آذر ۹۳

*علاوه بر کارکنان پالایشگاههای فرانسه، کارگران هر نوزده نیروگاه هسته ای نیز روز پنجشنبه به اعتصاب پیوستند و تولید برق را کاهش دادند. جریان برق در برخی از مناطق سه شهر مارسی، نانت و سنت اتین قطع شد. پیش تر رییس بخش سندیکای کارگری «س ژ ته» گفته بود که هدف از اعتصاب ها قطع جریان برق بخش های صنعتی و اقتصادی نظیر مراکز تجاری است./اردیبهشت ۹۴

*در شهر پاریس، پایتخت فرانسه پرستاران معترض به سمت ساختمان وزارت بهداشت راه پیمایی کردند.
اتحادیه های کارگری مختلف پرستاران، در حال مذاکره با وزارت بهداشت فرانسه برای بهبود شرایط کاری پرستاران هستند./آبان ۹۵

🔸ویژگی اعتراضات فوق را میتوان در موارد ذیل عنوان کرد؛

۱- در تمامی این اعتراضات خیابان محلی برای بیان مطالبات است و هر از چندگاهی و به فاصله زمانی کم ، بعد از تصویب لایحه ای از جانب دولت علیه منافع گروه های شغلی یا اعتراض نسبت به شرایط شغلی، محلی برای تجمع صنوف و مشاغل خاص میشود.

۲- نهاد،صنف و یا سندیکای مشخصی از این اعتراضات حمایت و آنرا رهبری میکند.

۳-خاستگاه شغلی و مطالبات معترضین مشخص و صنفی است.


🔸اما تفاوت این اعتراضات با اعتراضات اخیر در ایران در چند مورد قابل بیان است؛

۱-مطالبات خیابانی در ایران چندگانه و چنان درهم است که معلوم نیست این مطالبات از طرف چه گروه های اجتماعی است. بدین معنی که در این اعتراضات همه ی گروه های اجتماعی-سیاسی و مشاغل مختلف صدایشان را فریاد میزنند. گروهی معترض وضعیت معیشت کارگران هستند،گروهی بیکاری جوانان مدنظرشان هست،عده ای گرانی،عده ای آزادی سیاسی، عده ای انتقاد به دولت و ... را بیان میکنند.

۲-اتحادیه یا صنف شغلی خاص یا حزب مستقلی حامی آنها نیست.

۳- خیابان بعد از مدت طولانی محل تجمع مردم میشود.فاصله زمانی بین اعتراضات خیابانی اینقدر طولانی است که موقع بروز هم برای مردم و هم حکومت شوک آور، تهدید کننده و بدیع تلقی میشود.(از اعتراضات سال ۸۸ تا ۹۶ حدود ۸ سال و از ۷۸ تا ۸۸ نزدیک به ۱۰ سال فاصله زمانی وجود دارد)


🔻سوالی که در اینجا مطرح میشود آیا فضا و یا نهاد دیگری وجود دارد که مردم بتوانند قبل از خیابان به آنجا مراجعه و مطالبات خود را بیان کنند؟

-مثلا آیا اتحادیه کارگری که بتواند مطالبات کارگران را در همه صنوف به گوش دولتمردان برساند وجود دارد؟

-آیا بازنشستگان،معلمان و سایر گروه ها و اقشار مختلف اتحادیه خاصی برای طرح مشکلات و دریافت پاسخ از نهادهای متولی دارند؟


-آیا کشاورزان،دامداران،باغداران اتحادیه خاصی در زمینه قیمتگذاری،مشکلات تامین مواد اولیه و... دارند که مثلا در برهه ی زمانی خاص به نهادهای متولی اعلام کنند فلان بیماری ممکن است باعث افزایش قیمت تخم مرغ،مرغ یا میوه شود و علاج واقعه زودتر انجام شود؟

-آیا زنان،معلمان،دانشجویان و گروه ها و اقشار دیگر راهی برای بیان مطالبات و خواسته های خود داشته اند؟
و ...

🔹ما هیچ نهاد،حزب،اتحادیه و یا تشکل مناسبی که حلقه ارتباطی بین مطالبات مردم و پاسخگویی نهادهای متولی باشد نداریم. اگر هم وجود داشته باشد آنچنان که بایسته و شایسته است حامی ذینفعان خود نیستند. ایجاد و اصلاح این حلقه های واسط از ضرورتهای جامعه ی ماست.حلقه ای که به آن تا به امروز توجهی نشده.

۱۲ دی ۹۶

💠
@sociologychannel