از متن …

از متن ...
از سال 1997 تا کنون، این نخستین دور از انتخابات است که حزب کارگر در آن کرسی‌هایی بیش از دور قبل ِخود به دست آورده و حزب از 2005 تا کنون در این دوره بیشترین سهم از آرا را کسب کرده است– به همه‌ی این‌ها کم کردن فاصله‌ی 24درصدی با محافظه‌کاران را هم اضافه کنید. از زمان شروع رهبری کوربین در اواخر سال 2015، او از حمله‌های مداوم از سوی حزب خودش جان به در برده است؛ اوج این حمله‌ها تلاش برای یک کودتای شکست‌خورده علیه او بود. در مقام رهبر حزب او قادر نبود به نمایندگان هم‌حزبی‌اش در مجلس یا کارکنان حزبش تکیه کند. تیم کوچک اطراف او زیر بمباران خبرچینی‌های خصمانه‌ داخلی و اطلاعات غلط و یک کارزار بی‌سابقه‌ی رسانه‌ای برای انگ زدن به او بودند.

همه‌ی نخبگان ذینفع در بریتانیا تلاش کردند جرمی کوربین را سرنگون کنند اما او هم‌چنان ایستاده است. او امشب بیش از هر زمان دیگری از پس از انتخابش به عنوان رهبر حزب، سایه‌ای بلند را بر سر اعضای میانه‌روی حزب کارگر می‌گستراند. بسیار خب، ممکن است فردا کوربین نخست‌وزیر نباشد. او یک «نامزد ناقص» است، او قوی‌ترین سخنور نبود، به اندازه‌ی خودش گاف داد و به گفته‌ی همسر اولش لوبیای کنسروی سرد را به عنوان شام می‌خورده است. همه‌ی این موارد درست است. اما علاوه بر خصومت از بیرون و مخالفت گروه پارلمانی حزب خودش، شایان یادآوری است که کوربین زمانی رهبر حزب کارگر شد که حزب در خطیرترین لحظه از آغاز تأسیس تا کنون قرار داشت.
...
@Levi_athan