✅ جماعت «شیرینی بگیر». سیمین شهریاری | بی قانون

✅ جماعت «شیرینی بگیر»
سيمين شهرياری | بی قانون

@bighanooon
@DastanBighanoon

دیابت یا همان قند خون، خودش هم نفهمید سر و کله‌اش برای اولین بار درکجا پیدا شد. اما به احتمال زیاد اولین دیابتی دنیا، باید یک ایرانی باشد. دلیلش هم این است که ما ملتی «شیرینی بگیر» هستیم. ما از دیرباز عادت داشته‌ایم در برابر موفقیت و دستاوردی که دیگران کسب می‌کنند از آن‌ها شیرینی بخواهیم. یعنی با وجود اینکه کس دیگری زحمت کشیده و شقه شده تا به خواسته‌اش برسد، شیرینی و حلاوتش باید در حلق ما ریخته شود. آمار نشان می‌دهد که هر ایرانی به طور معمول یک سوم از عمر خود را صرف خوردن شیرینی موفقیت‌های دیگران کرده است.
اگرکسی خدمت سربازی‌اش تمام شود با اینکه او بوده که وقت گذاشته و رفته خدمت، موظف است به محض بازگشت به تک‌تک موجودات آشنا و نیمه آشنای زندگی‌اش شیرینی پایان‌خدمت بدهد. اگر کسی یک‌ سال تمام تحت فشار کنکور دچار از هم گسیختگی سلول‌های مغز گردیده و در آخر با کلی مشقت رشته رویایی‌اش را قبول شود، باید به جای اینکه خودش لذت ببرد، به ما شیرینی بدهد. چنانچه ورزشکاری پس از سال‌ها تمرین و عرق‌ریزی و حفظ رژیم غذایی، موفق به کسب مدال شد بی برو برگرد باید تمام کوی و برزن و فک و فامیل را شیرینی بدهد.
اگر کسی زبانم لال پس از پرداخت ماه‌ها قسط و با اجازه آقای علی کریمی و بزرگ‌ترها توفیق این را یافت که یک ماشین درجه سه و بدون ایربگ و فاقد دنده اتومات بخرد، غلط می‌کند که به ما شیرینی ندهد. اگر هم خدای نکرده بخواهد بپیچاند ما موظفیم که با جملاتی از قبیل «به سلامتی کی شیرینیش رو میدی؟» یا «مبارکه پس شیرینیش کو؟» به روی او بیاوریم. اگر باز هم مقاومت کرد چنان سفت و سخت شیرینی را از حلقومش بیرون می‌کشیم که لوزه‌های مازادش هم همزمان با آن خارج شوند. ما اگر روی‌مان بشود می‌توانیم از دوست‌مان برای خریدن یک هندزفری جدید هم شیرینی بگیریم و خدا را شکر به این قابلیت رسیده‌ایم که تنها به یک شیرینی بسنده نکنیم و با تلاش بیشتر خودمان را یک شام چرب و نرم سر طرف خراب کنیم. حتی مواردی گزارش شده که هزینه شیرینی و سور و سات موفقیت در هدف از هزینه‌ای که صرف رسیدن به خود هدف شده، فراتر رفته است، چون‌که مجبور شده به عنوان شیرینی برای 6 تا خاله‌اش النگوی طلا بخرد. این خاصیت «شیرینی بگیر» ما فقط به بعد از کسب موفقیت افراد منتهی نمی‌شود. ما گاهی اوقات با آینده‌نگری و علم به اینکه کسی آینده روشنی خواهد داشت، برای او آرزوی کامیابی کرده و با او شرط می‌کنیم که اگر به خواسته‌اش رسید به ما یک شیرینی درست و حسابی بدهد. البته این کار باید در نهایت ظرافت انجام گیرد به این طریق که به طرف می‌گوییم «ان‌شاءا... که قضیه ردیف میشه، فقط شیرینی من یادت نره». همین امر باعث شده که بعضی افراد پیشواز رفته و قبل از تحقق رویای‌شان احساس کنند که باید پیشاپیش شیرینی‌اش را بدهند، به همین منظور هم طفلکی‌ها همیشه دست پر به یک مکان وارد می‌شوند. این روند شیرینی‌خوری و شیرینی‌دهی ما تمام نمی‌شود، فقط از دستاوردی به دستاورد دیگر منتقل می‌شود.
تعجب نکنید، ما نیت بدی نداریم. ما فقط خیلی شیرینی دوست داریم. شاید هم دلیلش این است که قند خون ما خیلی سریع افت می‌کند و ما میل‌مان می‌کشد مدام شیرینی بخوریم. آن‌قدر دل‌رحم هستیم که اگر شیرینی نشد، جور دیگر با طرف تسویه‌حساب کنیم و چنانچه شما طاقت آورده و این متن را تا پایان خوانده‌اید موظف هستید که شیرینی این موفقیت‌تان را بدهید.
🔻🔻🔻
روزنامه طنز بی قانون (ضمیمه طنز روزنامه قانون)

👇👇👇
@bighanooon
@DastanBighanoon