💠 بند آخر به این معنا است که ابراهیم، اسماعیل، فرزند خودش را فقط در پای تصور ذهنی خود قربانی می‌کند، چراکه مطلق او بهره‌ای از حقیق

💠 بند آخر به این معنا است که ابراهیم، اسماعیل، فرزند خودش را فقط در پای تصور ذهنی خود قربانی می کند، چراکه مطلق او بهره‌ای از حقیقت ندارد. اما هگل به خلاف این تصور، مطلق را به مسئله‌ای تبدیل می کند که در تاریخ قرار دارد و از این جهت می تواند لمس شود.