کانال علم نجوم طبیعت بروز ترین اخبار رصدی کشور و اخبار نجومی... ارتباط و تبلیغ @nojom01 ادرس اینستاگرامی کانال yon.ir/R3oW7 با فقط عضو شدن در این کانال علمی به نیاز مندان کمک کنید در آینده ماهی یک ویدیو به اشتراک گذاشته میشه از شادی نیاز مند
؛.. میریم_چه_اتفاقی_میافتد؟
#نظریات_یک_پزشک_ایرانی_در_بیمارستان_نیویورک؛
#وقتی_میمیریم_چه_اتفاقی_میافتد؟
ـ
شاید تصور کنید وقتی که میمیرید در یک تونل تاریک به سمت روشنایی قدم میزنید یا عزیزانتان شما را دوره کردهاند یا وسط یک دشت بزرگ ایستادهاید اما واقعا چه اتفاقی برای جسم و روح ما میافتد؟ نظر دانشمندان در این باره چیست؟
ـــــــــــ
این که وقتی میمیرید چه اتفاقی برایتان میافتد رازی است که فقط شما خواهید دانست و تجریه خواهید کرد اما دانشمندان میگویند که آخرین لحظات هوشیاری میتواند چیز شگفتانگیز و مرموزی باشد که در ذهن شما روی میدهد.
در سال 2013 دانشمندان دانشگاه میشیگان دریافتند که پس از مرگ بالینی موشهای آزمایشگاهی، فعالیت مغزی آنها به شدت افزایش مییابد و مغز آنها امواج الکتریکی از هوشیاری تولید میکند که بیشتر در حالت بیداری جانور دیده میشود.
دکتر سام پرنیا کیست؟
دکتر سام پرنیا یکی از متخصصان برجسته در مطالعات علمی مربوط به مرگ و تجربه نزدیک مرگ است. بیماران وی قبل از این که دوباره به زندگی برگردند، میتوانند برای چندین ساعت مرده باشند. آنها بعد از بازگشت از مرگ شانس این را دارند که برای چندین دهه به زندگی خود ادامه دهند.
پرنیا مدیر مراقبتهای ویژه بیمارستان دانشگاه بروک در نیویورک است. اگر فردی در سال گذشته در بیمارستان پرنیا دچار ایست قلبی شده و تحت عمل احیا قرار گرفته باشد، به احتمال 33 درصد دوباره به زندگی بازگشته است. این در حالی است که در یک بیمارستان معمولی در آمریکا احتمال بازگشت به زندگی دوباره پس از ایست قلبی 16 درصد است.
پرنیا معتقد است که روشهای ارزان و سر راستی که او برای احیا استفاده میکند، میتواند سالانه جان 40 هزار آمریکایی و 10 هزار بریتانیایی را نجات دهد. پرنیا که در انگلستان تحصیل کرده و سپس در سال 2005 به آمریکا مهاجرت کرده است، از بیمیلی جامعه پزشکی نسبت به روشهای موثر او ناامید شده و ناچار به سراغ راهی دیگری رفته است.
پرنیا به امید این که روشهای او شناختهتر شوند، کتابی به نام «اثر لازاروس» نوشته است. پرنیا در این کتاب سعی کرده است تا درک ما از مرگ را تغییر دهد. با تکیه بر دانش دقیق پرنیا میتوان ماهیت واقعی مرگ یا قلمروی ناشناختهای که هیچ مسافری از آن زنده بازنمیگردد را بیشتر درک کرد.
بعد از مرگ چه بلایی سرمان میآید؟
تحقیقات پرنیا در زمینه احیا باعث شده است که به سوی سوالات بزرگتری برود: وقتی میمیریم دقیقا چه اتفاقی میافتد؟ وقتی که قبل از عمل احیا روی تخت بیمارستان دراز کشیدهایم چه اتفاقی برای ما، خاطرات ما وشخصیت ما میافتد؟ چند ساعت قبل از این که روح ما در نهایت به بدنمان برگردد، چه بلایی سرش میآید؟
پرنیا میگوید: «براین باورم که افراد نباید بر اثر دلایل برگشتپذیر بمیرند. هیچ کسی نباید بر اثر ایست قلبی بمیرد. در واقع حملات قلبی را بهراحتی میتوان مدیریت کرد. اگر بتوان فرآیند مرگ را بهخوبی مدیریت کرد، سپس میتوان قلب را باز کرد، لخته خون را بیرون آورد و استنت (لوله توری مصنوعی از جنس فلز که در یک گذرگاه یا مجرایی طبیعی قرار داده میشود) را کار گذاشت تا در نهایت قلب دوباره شروع تپیدن کند».
وی در افزود: «در اکثر مواقع قلب مجددا شروع به کار میکند و بیمار احیا میشود. همچنین این کار در بیماریهای عفونی و ذاتالریه امکانپذیر است».
باورهای پرنیا ناشی از تجربیات 20 ساله وی از مرگ و زندگی در بخش مراقبتهای ویژه است. او در بیمارستان گایز و سنت توماس در لندن، جایی که در پنج سال گذشته پیشرفتهای زیادی در زمینه احیا داشته، آموزش دیده است. این پیشرفت که شامل فریز کردن جسد برای تسریع تحریک نورونها و نظارت و حفظ سطح اکسیژن مغز میشود، هنوز در علم پزشکی پذیرفته نشدهاند. پرنیا قصد دارد که این روند را تغییر دهد.
وی میگوید: «یکی از چیزهایی که در زندگی همه انسانها مشخص است این است که همه ما یک روزی ایست قلبی را تجربه خواهیم کرد. روزی قلب ما از تپش بازخواهد ایستاد. چیزی که در دقایق و ساعات بعدی اتفاق خواهد افتاد، مهمترین لحظات برای بیوگرافی ما به شمار میروند».
بازگشت از مرگ
احیای قلب و ریهای که ما آن را از سریالها و فیلمهای پزشکی میشناسیم، بسیار قدیمی هستند. پرنیا ادعا میکند که روشهای کنونی در دهه 1960 کشف شده است. در اکثر بیمارستانهای سراسر جهان در صورت مرگ بیمار، پزشکان به دنبال دستگاه CPR میروند که این کار در نظر پرنیا بیفایده است؛ گویی که پزشکان حتی قبل از این که شروع به انجام عمل احیا کنند، تسلیم میشوند.
وی میگوید: «بیشتر پزشکان برای 20 دقیقه عمل احیا را ادامه میدهند و سپس متوقف میشوند. تصمیم برای توقف کاملا اختیاری است اما فرض پزشکان بر این است که پس از سپری شدن این مدت، آسیب مغزی وارده چنان بالا است که اگر بیمار به زندگی بازگردد برای همیشه در حالت کما و ناهشیاری باقی