شعر محمود درویش درباره مادرش ….. مشتاقم به نان مادرم.. قهوه مادرم

شعر محمود درویش درباره مادرش...

مشتاقم به نان مادرم

قهوه مادرم

و دست هایش

کودکی در من بزرگ می شود

روز به روز

و من عاشق عمر خویشم

چرا که اگر بمیرم

شرم خواهم کرد از اشک مادرم!

اگر روزی بازگشتم

مرا برگیر

سرمه ای از برای مژگانت

و استخوان هایم را بپوشان

با علفی

که تعمید داده یی به پاکی استخوان قوزک پایت

پایدارم کن به طره یی از مویت

به نخی که آویران است از پیراهنت

بسا که من خدایی شوم

یک خداوندگار

اگر به عماق قلبت دست زنم!

اگر بازگشتم

مرا چون پاره آتش در تنورت بگذار

و طنابی بر پشت بام خانه ات

که من دیگر ایستادن نمی توانم

بی نماز ظهرت

پیر شده ام

ستاره های کودکی ام را بازگردان

تا با گنجشگان کوچک

بازگردم به آشیانه انتظارت.

@kharmagaas