من آن خرمگسی هستم که خدا وبال این دولتشهر کرده و تمام روز و همه جا شما را نیش زده و برمی انگیزانم. دیگر به آسانی کسی چون مرانخواهید یافت و از این رو به شما اندرز می دهم که از گرفتن جان من درگذرید. «دفاعیات سقراط» @farhad_ghanbariiiii
به مناسبت نمایشگاه کتاب.. از هر ۱۰ ایسلندی نیز ۱ نفر در طول زندگی خود یک کتاب می‌نویسد
به مناسبت نمایشگاه کتاب
✍ شايان طالع ماسوله
📚🌺📚🌸📚
می گویند ژاپنی ها و فنلاندی ها در سال ۴۷ عدد کتاب می خوانند، تقریبا هفته ای یک عدد. از هر ۱۰ ایسلندی نیز ۱ نفر در طول زندگی خود یک کتاب می نویسد. وقتی کتاب «1Q84» موراکامی در ژاپن منتشر شد، کتاب فروشی ها شبانه روز باز بودند تا مردم بتوانند کتاب مذکور را تهیه کنند، جالب است بدانید فروش کتاب جنگل نروژیِ همان نویسنده تنها در ژاپن بیش از ۱۰ میلیون نسخه بوده است و یا در نمونه ای قدیمی تر در سال ۱۸۸۰ وقتی که امیل زولا رمان «نانا» را نوشت فرانسویان برای تهیه رمان در برابر کتاب فروشی ها صف بسته و حتی زنان منتظر نمی ماندند تا همسرانشان کتاب را تمام کرده، آنان نیز رمان را تهیه کرده و می خواندند.
اما صرفاً خواندن کتاب باعث شکوفایی در اندیشه نمی شود، و احتمال اینکه به قول شوپنهاور توانِ خوداندیشی را از دست بدهیم نیز وجود دارد. می بایست در کنار مطالعه، حتما به تفکر و تامل نیز پرداخت. اما از طرفی تاملات و تفکرات، بی مایه و پایه نیز به همان وضعی می انجامد که در کمال تاسف گویای وضعیت کنونی ماست، نوشته ها و آثارِ اندیشه و ابژه های فکری از موارد سطحی، پوپولیستی و کم مایه تجاوز نکرده و در بهترین حالت بحث های ادیبانه و خوش فرم و خالی از معرفت می شود که در آن هیچ نوع گشودگی و پویایی برای سرنوشت ما وجود ندارد.
منظور من از خواندن، هر خواندنی نیست، زیرا مطالعه مطالب اینترنتی، وایبری، جوک، استاتوس و... نیز خواندن است، نظر من از خواندن، مطالعه کتاب است و آن هم نه هر کتابی، کتاب هایی که از ذهن های بزرگ، استوار و پخته متولد می شوند، ذهن هایی که وسعتی به اندازه تاریخ داشته و تاریخ را تکان می دهند، افکاری که چکیده پستی و بلندی های تاریخ اند. نباید صرفاً به این دلیل که فلان کتاب توجه اکثریت عامه را به خود جلب کرده به مطالعه آن پرداخت، خواندن کتاب هایی بازاری که به یکباره سر و صدایی به راه انداخته و توجه عوام را جلب کرده و حتی چندین چند بار تجدید چاپ می شوند، در نهایت به همان وضعی می انجامد که بالاتر عرض کردم، یعنی بحث های پوچ، سطحی، پوپولیستی و کم مایه، البته در مواردی خوش فرم و خوش خوان (ادیبانه). کتاب های بد ذهن را مسموم کرده و مانع از درک کتاب های خوب می شود. هر چند در کمال تاسف در زمان و مکان کنونی (ایران و اکنون) حتی همان کتاب های سخیف و لوس هم به ندرت خوانده می شود، تا چه رسد به کتاب های جدی تر. شاید نمایشگاه فرصتی باشد تا به این مهم توجه کرده و زمان را غنیمت شمریم و با یار دیرین و مهربان خود دست دوستی دهیم، زیرا برای هیچ ملتی گشودگی حاصل نمی شود مگر آنکه قبل از آن بنیاد و بنیانی معرفتی وجود داشته باشد.
@philosophia