است. تجربه‌ی تاریخ زندگی انسان نشان داده است که دست آورد توتالیتاریسم چیزی جز، نظم پلیسی، زور و

است. تجربه‌ی تاریخ زندگی انسان نشان داده است که دست آورد توتالیتاریسم چیزی جز، نظم پلیسی، زور و
خشونت حاصلی نداشته است و محصول آن موجودی سیمانی و به تعبیر زیبا و عمیق آنتونی گیدنر جامعه‌شناس معاصر انگلیسی «انسان پلاستیکی» است.

می‌توان نتیجه گرفت در نظام سیاسی اجتماعی نظام تمامیت‌طلب و تمامیت‌گرای توتالیتاریسمی، که بر مبنای ایدئولوژی و روبنای فرهنگی ویژه‌ای تئوریزه می‌شود، آرمان‌گرایی و ناکجاآبادسازی ذیل وحدت و اتحاد توده‌ها از نوع پوپولیستی و طرح ناکجاآبادها و استقرار نظام امنیتی پلیسی کنترل همه، توسعه و تشکیل گروه‌های سرکوب خیابانی و ایجاد اتمسفر اجتماعی ارعاب وحشت و تبدیل جامعه به مجموعه‌ی اتمیزه‌ی اجتماعی که آدمیان همانند نقطه‌های پراکنده‌ی سرگردان فقط زنده‌اند و جز قد، وزن و شناسنامه هیچ هویت انسانی دیگری ندارند!
@linguisticsacademy
در تمامیت طلبی پیشوا، تفاوت، تمایز،‌تنوع سلایق و عقاید و آراء قرائت از ایدئولوژی واحد جایی ندارد و آن پیشوا (موسولینی، هیتلر و فرانکو و استالین) معنا و تبیین می‌کند، حکم و اصل است که عدول از آن مستوجب اتاق گاز، سلول زندان، اردوگاه کار اجباری و تبعید و محرومیت از حقوق اجتماعی است.

اکنون پرسش «میناگ» جان‌دارتر می‌شود که آیا واقعاً ‌امکان تجدید چنان نظم آهنین و دهشتناکی وجود دارد؟ چه‌گونه می‌شود از پدیداری نظامات ضدانسانی و ضد پیشرفت و ترقی که پیشوا در زیر دستکش تقدس پنجه‌های ببر دارد مهار و جلوگیری نمود؟

دیالکتیک تمامیت‌خواهی و تمامیت طلبی، فردگرایی و فردیت‌یابی است یعنی بازگشت و تأکید بر حقوق مدنی و انفرادی شهروند و تکیه بر قوانین مدنی و به انسان آگاه، آزاد، انتخاب‌گر و روشن‌فکر منتقد که قادر است بیندیشد و نقد کند. دموکراسی و چرخش نخبگان و ارتقای توده.

آندره ژید در کتاب مائده‌های زمینی می‌نویسد:

در هر آدمی امکان‌هایی شگفت‌انگیز هست و هر چه بیش‌تر انسانیت را به عهده گرفتن، عنوان خوبی است.

«خوب بودن»؛ این است مهمترین وظیفه‌ی انسان امروز و فردا.

نوشتە: #خسرو صادقی بروجنی
منبع: #آفتاب

منابع

۱- یونسکو، اوژن ۱۳۵۱، کرگدن، ترجمه جلال آل احمد، تهران، نشر رواق، چاپ سوم

۲- میناگ، کنت، ۱۳۷۹، توتالیتاریسم،‌آیا پایان آن را دیده‌ایم؟ ترجمه هرمز همایون پور، ماهنامه نگاه تو، دوره جدید، شماره یک

۳- فروم، اریش، ۱۳۵۱، گریز از آزادی، ترجمه عزت الله فولادوند، تهران، نشر فرانکلین، چاپ دوم.

۴- آرنت، هانا، ۱۳۶۶، توتالیتاریسم، ترجمه محسن ثلاثی، تهران،نشر سازمان انتشارات جاویدان، چاپ دوم.

۵- ملک محمودی، موسی، ۱۳۷۶، لمپنیسم، آسیب شناختی اجتماعی، روزنامه اطلاعات، شماره ۲۱۰۳۷، سه شنبه ۹ اردیبهشت.

۶- کونل، راینهارد، ۱۳۵۶، فاشیسم، ترجمه منوچهری فکری ارشاد، تهران، نشر تخت جمشید،‌چاپ دوم

۷- ژید، آندره ۱۳۵۱، مائده‌های زمینی، ترجمه حسن هنرمندی،‌تهران، نشر نو، چاپ سوم.

پی‌نویس‌ها

[۱] نگاه نو، دوره جدید، شماره ۱، مرداد ۱۳۷۹

[۲] همان منبع

[۳] هانا آرنت، توتالیتاریسم ۱۹۶۸

[۴] همان منبع

[۵] همان منبع

[۶] همان منبع