به یک خطر بزرگ امپریالیستی برای زبان‌های ملی اروپا شده‌است، زبان‌هایی که دیگر تسلیم این جریان شده‌اند؛ اما من می‌گویم: این موضوع س

به یک خطر بزرگِ امپریالیستی برای زبان‌های ملی اروپا شده‌است، زبان‌هایی که دیگر تسلیم این جریان شده‌اند؛ اما من می‌گویم: این موضوع ساده‌ای است: از کودکان خودتان آغاز کنید! آموزش اسپرانتو را به ایشان شروع کنید، و دیگر خطری وجود نخواهد داشت!

پروفسور اومبِرتو اِکو، به‌خاطر علاقهٔ وافر خود به زبان بین‌المللی اسپرانتو، در ۲۰ ژانویهٔ ۱۹۹۳ با دو اسپرانتودان معروف، در پاریس به بحث و گفتگوی جالبی پرداخت، که متن کامل آن را سازمان جهانی اسپرانتو (دارای روابط رسمی با سازمان ملل متحد و یونسکو) در مجموعهٔ اسناد اسپرانتو تحت عنوان «اسپرانتو و چندزبانگی آینده» به زبان‌های اسپرانتو (با شمارهٔ 32A ۱۹۹۴)، و فرانسوی (با شمارهٔ 27F ۱۹۹۶)، منتشر ساخته‌است.ایستْوان اِرتْل، سردبیر وقتِ مجلهٔ «اسپرانتو» – اُرگان رسمی «سازمان جهانی اسپرانتو» – و فرانسوا لو ژاکومو، زبان‌شناس پاریسی و عضو «آکادمی اسپرانتو»، با اومبِرتو اِکو در مورد چندزبانگی، ارتباطات بین‌المللی و بین‌فرهنگی، ترجمه، زبان‌های رسمی، زبان‌های دوم، برنامه‌ریزی زبانی، نقش زبان، و ویژگی‌ها و قابلیت‌های زبان بین‌المللی اسپرانتو در این زمینه‌ها به بحث و گفت‌گوی مفصلی پرداختند، که در بخشی از آن اِکو می‌گوید[۷]:

حال به بیان نقطه‌نظرم درمورد اسپرانتو می‌پردازم. تا قبل از شش ماه پیش … عقیدهٔ من، تا زمانی که هیچ‌چیزی در مورد هیچ‌یک از این مطالب نمی‌دانستم، این بود، که امکان قبولاندن زبانی فراساخته یا مصنوعی وجود ندارد، چراکه تاریخ نشان داده‌است، که این امر هیچ‌گاه امکان‌پذیر نبوده‌است، و در نتیجه تنها می‌تواند مربوط به یک آرمان‌شهر باشد؛ ولی، علاوه بر آن، عقیدهٔ دیگری هم داشتم: از آن‌جا که مفهومی را که وورف مطرح ساخته‌است، تا حدودی مورد پذیرش من است؛ اعتقاد دارم، که هر زبانی باعث ایجاد نگاهی خاص به جهان می‌شود، و به‌خاطر این امر که اصولاً زبان نمی‌تواند بی‌طرف باشد، این نگاه همیشه نوع به‌خصوصی از نگریستن به جهان خواهد بود که با انواع دیگر نگاه‌ها در تضاد خواهد بود. بعداً، به‌خاطر احتیاط علمی، مشغول بررسی این مسئله شدم، سعی کردم گرامر اسپرانتو را بیاموزم و چیزی را به آن بخوانم؛ و باید اذعان کنم، که نگرش یا وضع برخوردم تغییر کرد. البته این امر که در طول تاریخ هیچ‌گاه امکان قبولاندن زبان فراساخته یا مصنوعی وجود نداشته‌است، دلیلی بسیار قوی است، با این وجود، تعیین‌کننده نیست، چراکه تاریخ این را نیز نشان داده بود، که رفتن بر روی کرهٔ ماه امکان‌پذیر نیست، ولی با بهره‌گیری از فناوری خاصی، این امر ممکن ست.

کتاب‌شناسی اومبرتو اکو

رمان‌ها
نام گل سرخ (۱۹۸۰)[۸] (ترجمهٔ شهرام طاهری) آنک نام گل (ترجمه رضا علی‌زاده؛ انتشارات روزنه، ۱۳۹۴)آونگ فوکو (۱۹۸۸)[۹] (ترجمه رضا علی‌زاده؛ انتشارات روزنه، ۱۳۹۰)جزیره روز گذشته (۱۹۹۴)[۱۰] (ترجمه فریده مهدوی دامغانی -نشر پیکان)بائودولینو (۲۰۰۰)[۱۱] (ترجمه رضا علی‌زاده؛ انتشارات روزنه، ۱۳۸۶)مشعل جادویی ملکه لوانا (۲۰۰۴)[۱۲]گورستان پراگ[۱۳] ترجمه فریبا ارجمند؛ انتشارات روزنه، ۱۳۹۲شمارهٔ صفرم[۱۴](۲۰۱۵) (ترجمه سیروس شاملو؛ انتشارات نگاه، اردیبهشت ۱۳۹۶)اعترافات رمان‌نویس جوان (ترجمهٔ رضا علیزاده؛ انتشارات روزنه، ۱۳۹۲)

برخی از آثار فلسفی
@linguisticsacademy
اثر گشوده (۱۹۶۲)نظریهٔ نشانه‌شناسی (۱۹۷۶)نقش خواننده (۱۹۷۹)نشانه‌شناسی و فلسفهٔ زبان (۱۹۸۴)حدود تأویل (۱۹۹۰)[۱۵]ایمان یا بی‌ایمانی (۱۹۹۶) به‌همراه کارلو ماریا مارتینی .
Wikipedia