نگاهی به فیلم جست‌و‌جو، مهرزاد دانش – منتقد:

نگاهی به فیلم جست‌و‌جو، مهرزاد دانش – منتقد :
فیلم جست‌و‌جو ظاهری روشنفکرانه و پیشرو دارد، اما در عمق خود از روایتی سانتیمانتال فرا‌تر نمی‌رود. ظاهر هنری آن، به نوع روایت‌پردازی هازاناویسیوس بر می‌گردد که برآیندی از چند قصه به هم پیوسته را در روندی موازی حکایت می‌کند. قصه پسرکی چچنی (حاجی) که بعد از قتل والدینش به دست روس‌ها، در به در و گمشده می‌شود، داستان خواهر همین پسرک (رایسا) که در جست‌و‌جوی برادر گمشده‌اش است، داستان زنی (کارول) که کارمند بخش حقوق بشر اتحادیه اروپا است و مامور است تا با اثبات جنایت‌های جنگی روس‌ها، توجه جهانیان را به مظلومیت آوارگان چچنی جلب کند، و نهایتا داستان یک جوان روسی (کولیا) که بدون خواسته خودش سر از ارتش روس و جبهه جنگ علیه چچن درمی‌آورد و به‌تدریج تبدیل به یک ماشین کشتار بی‌رحم می‌شود. هازاناویسیوس این چهار داستان را در فراگردی موازی روایت می‌کند، اما در پایان دست به غافلگیری می‌زند و معلوم می‌شود که یکی از این داستان‌ها (داستان سرباز روس) به موازات بقیه رخ نداده است و خودش مقدمه‌ای برای شکل‌گیری داستان‌های برادر و خواهر چچنی و زن کار‌شناس اتحادیه اروپا بوده است. فیلم با حضور مدور سرباز جوان روس آغاز و فرجام می‌گیرد تا برخلاف پایان خوش اثر (رسیدن خواهر و برادر به یکدیگر) نشانه‌ای باشد بر روند مداوم جنگ و فلاکت‌های ناشی از آن. اما انگار داستان همین سرباز برای فیلمساز جذاب‌تر از بقیه آدم‌های فیلم بوده است؛ چه آنکه تنها مسیر دراماتیک این آدم قابل تأمل و باورپذیر جلوه داده شده است و داستان‌های دیگر به رغم ظاهر پر و پیمانشان، خالی از سنجه‌های درست دراماتیک و موقعیتی هستند...

مهرنامه شماره 44

نظرات خودتان را با ما درميان بگذاريد
@grouphammihann
ما را معرفی کنید:
https://telegram.me/hammihann
به ما ایمیل بزنید:
[email protected]