📢نذز کتاب راه مبارزه با ترامپ؟. امریکایی با ترامپ‌هراسی‌شان چه می‌کنند

📢نذز کتاب راه مبارزه با ترامپ؟
@matikandastan
ادیبان امریکایی با ترامپ‌هراسی‌شان چه می‌کنند

علیرضا شهمیرزادیان: مارگارت اتوود و جرج اورول و اریک لارسون راه‌هایی برای تشویق خوانندگان به مبارزه با دولت ترامپ در شهرهای بزرگی همچون سانفرانسیسکو شده‌اند. یک نیکوکار ناشناخته این‌روزها کپی‌هایی از سه رمان مشهور پادآرمانشهری را می‌خرد و در کتاب‌فروشی‌ها می‌گذارد تا مردم آنها را بخوانند، بالای این کتاب‌ها هم روی مقوایی از دور نصیحت کرده و نوشته است: «بخوان! مبارزه کن.»

جدا از انجمن‌های ادبی و نهادهای مستقل نویسندگان، هراس از عصر ترامپ در کتابفروشی‌های امریکا این روزها خودش را نشان داده است. در کتابفروشی‌های شهرهای بزرگی همچون سانفرانسیسکو، نیویورک و واشینگتن، تب خرید سه رمانی که این روزها در شبکه‌های اجتماعی درباره‌ی آن صحبت می‌کنند بالا گرفته است: «۱۹۸۴» نوشته‌ی جرج اورول، «سرگذشت ندیمه» نوشته‌ی مارگات اتوود و رمان «در باغ حیوانات» نوشته‌ی اریک لارسون.

ماجرا از حساب کاربری توییتر کتابفروشی بوک اسمیت سانفرانسیکو شروع شد. کتابفروشی بوک اسمیت خبر داد که چند روزی است خیّری نسخه‌هایی از این سه کتاب را می‌خرد و در کتابفروشی می‌گذارد تا مردم به رایگان آنها را ببرند. خیر ناشناس کارش را با خرید چهل نسخه از هر کدام از این عنوان‌ها شروع کرد و آنها را در کتابفروشی، پایینِ پوستری می‌گذاشت که با دست طراحی شده بود و به محض تمام شدن این نسخه‌ها، خیر ناشناس دوباره پول تعداد دیگری از این نسخه‌ها را می‌پرداخت و این برنامه همچنان ادامه دارد. مسؤولان کتابفروشی گفته‌اند هدف ناشناس از خرید این کتاب‌ها تشویق مردم به مبارزه با سیاست‌های دولت دونالد ترامپ است. آن‌طور که مسؤولان کتابفروشی سانفرانسیسکو گفته‌اند آدم‌های دیگری هم به این حرکت اضافه شده‌اند و فعلاً این سه رمان، با مضمون ضدآرمانشهری و شناخت ویژگی‌های حکومت‌های خودکامه و دیکتاتوری، افزایش پیدا کرده است. اما تغییر ذائقه‌ی ادبی امریکایی‌ها لااقل در جدول پرفروش‌ترین‌ها به همین‌جا خلاصه نمی‌شود و حتی وب‌سایت آمازون هم گفته که سفارش کتاب‌های جرج اورول و رمان‌هایی با این مضمون در امریکا رشد پیدا کرده است و در ژانویه‌ی سال جدید کتاب‌هایی همچون «دنیای قشنگ نو» نوشته‌ی آلدوس هاکسلی، رمان‌های «۱۹۸۴» و «مزرعه‌ی حیوانات» اثر جرج اورول، «سرگذشت ندیمه» نوشته‌ی مارگات اتوود و «مردی بالای قلعه» نوشته‌ی فیلیپ دی دیک از پرفروش‌ترین‌ها هستند. رمان «۱۹۸۴» وقتی محبوب شد که کاربران شبکه‌های اجتماعی بخش‌هایی از سخنرانی‌های دونالد ترامپ و مشاورش را پخش کردند که در آنها می‌گفتند درباره‌ی فعالیت‌های اجتماعی شهروندان در شبکه‌های اجتماعی بدون واکنش نخواهند بود و حتی اعلام کردند از این به بعد برای دریافت ویزای امریکا به این مسائل توجه خواهد شد و اینها حرف‌ها و جملاتی است که در «۱۹۸۴» مدام تکرار شده است.

هراس از عصر ترامپ تنها به خرید کتاب خلاصه نشده و این روزها نویسنده‌هایی که سرشان به ادبیات و اعجاز داستان گرم بود یک‌به‌یک دست‌به‌کار شده‌اند و از تعهد اجتماعی نویسنده در قبال جامعه‌اش حرف می‌زنند. همین چند سال پیش بود که هاروس انگدال، دبیر آکادمی سوئد، گفته بود نویسنده‌های امریکایی به اندازه‌ی کافی خوب نیستند و آن‌قدر در پیله‌ی تنیده دور خودشان کار می‌کنند که هیچ واکنشی به دنیای بیرون ندارند. اما حالا پل استر می‌گوید که در مقام نویسنده‌ای امریکایی از پیروزی دونالد ترامپ نه تنها ترسیده بلکه آن را بدترین اتفاق سیاسی زندگی‌اش می‌داند و سعی دارد با آن مبارزه کند.

او در گفت‌وگوی مفصلی با روزنامه‌ی بریتانیایی «گاردین» گفته است: «حالا دیگر نمی‌توانم فقط برای خودم زندگی کنم و بنویسم، می‌خواهم سال‌های پیش رو را صرف مبارزه با ترامپ کنم.»

پل استر، که این روزها تازه‌ترین رمانش «۴۳۲۱» منتشر شده، در جریان برنامه‌های رونمایی کتابش هم درباره‌ی بحران امروزی، که امریکا با آن درگیر است، واکنش نشان داده. عملگرایی پل استر آن‌قدر این‌روزها زیاد شده که بعد از سه دهه بالاخره پذیرفته ریاست انجمن پن امریکا را در ۲۰۱۸ به عهده بگیرد. دولت ترامپ به دلیل برنامه‌هایی که طی همین مدت نهادهای مدنی همچون انجمن پن در مخالفت با طرح‌ها و برنامه‌های او داشته‌اند، اعلام کرده که بودجه‌ی صدوپنجاه‌میلیون‌دلاری نهادهایی که به پشتیبانی هنر و ادبیات و علوم‌انسانی مشهور هستند قطع می‌کند. از طریق همین بودجه هر سال به بیش از شصت نویسنده‌ی امریکایی جوایزی اهدا می‌شود و حالا به‌زعم استر و اعضای انجمن قلم، دولت ترامپ قلب امریکا را نشانه رفته و باید مراقب بود.

نگرانی‌های استر از وقتی نامزدی ترامپ در انتخابات جدی شد، آغاز شده است. او می‌گوید: «هرکسی که دورواطرافم می‌شناسم در آستانه‌ی فروپاشی عصبی است، چه کسی باور می‌کند که دوباره از تریبون‌های رسمی بشنویم که بیایید دوب