📚 داستاننویسان و دوستداران داستان 📢ماتیکانداستان را به شیفتگان فرهنگِ ایرانزمین معرفی کنید 📢📢محتوای مطالب، نظر نویسندگان آن است و ممکن است با دیدگاه گردانندگان ماتیکانداستان همسو نباشد. ارتباط با مدیر کانال @vahidhosseiniirani
اره امریکا را سفیدپوست بکنیم
اره امریکا را سفیدپوست بکنیم. امریکا همیشه مملکت نژادپرستی بوده، اما اینکه شخص رئیس‌جمهور بخواهد از تریبون رسمی این ایده‌ها را فریاد بزند، فاجعه است.»
استر معتقد است نظام سیاسی امریکا به بن‌بست واقعی رسیده است، او می‌گوید: «هیچ‌وقت تا این اندازه از امریکا سرخورده نبودم. هر روز از خودم می‌پرسم ما که هستیم و به کجا می‌رویم؟ برای دوام آوردن خودم بود که پذیرفتم در انجمن پن حضور پررنگ‌تری داشته باشم. من و همسرم می‌خواهیم امید را به خودمان برگردانیم و باید با ایده‌های خطرناک و نژادپرستانه و جنگ‌طلبانه‌ی دولت جدید مبارزه کنیم.»
اما پل استر در این مسیر تنها نیست و روزبه‌روز به تعداد نویسندگانی که به سیاست‌های مهاجرستیزانه و نژادپرستانه‌ی دولت ترامپ واکنش نشان می‌دهند اضافه می‌شود. استر معتقد است باید اراده‌ای بین‌المللی هم در میان باشد تا بتوان جلو سیاست‌های چهل‌وپنجمین رئیس‌جمهور امریکا را گرفت. او می‌گوید: «اگر ترامپ به حماقت‌هایش ادامه بدهد و بخواهد توافق‌های محیط‌زیستی را زیرپا بگذارد، باید در سطح بین‌المللی دست به بایکوت بزنند. مردم محصولات امریکایی را تحریم بکنند و بگویند خیلی خوب، پس ما هم تنبیهت می‌کنیم.»
تونی موریسون، نویسنده‌ی رنگین‌پوست امریکایی و برنده‌ی نوبل ادبیات، هم به جنبش نویسندگان معترض پیوسته است. اما او می‌گوید امریکا همیشه همین بوده و حالا نفرت از رنگین‌پوست‌ها و ارزش‌دهی به نژاد سفید فقط فرصتی برای عرض‌اندام پیدا کرده و عیان شده است. تونی موریسون در یکی از سخنرانی‌هایش گفته: «فکر می‌کنید یک عده یک‌شبه به این نتیجه رسیده‌اند که بیایند و فریادهای ترامپ سر بدهند و یاد هیتلر را زنده کنند. آنها همیشه از امریکایی که سفیدپوست‌هایش کم باشد می‌ترسیدند و حالا از روی همین ترس به ترامپ رأی داده‌اند و بعد هم در خیابان فریاد می‌زنند و زورشان را هم به‌زودی نشان می‌دهند. در امریکا همیشه امریکایی بودن به رنگ پوست مرتبط بوده و برخلاف اروپا که واقعاً از قشری از ماجرای نژادپرستی عبور کرده، اینجا ما غرق هستیم.
به‌تازگی الکساندر همون، نویسنده‌ی بوسنیایی-امریکایی، هم به این کمپین پیوسته و گفته است برای درامان ماندن از ویروس نژادپرستی و جامعه‌ی‌مدنی‌ستیزی ترامپ، باید واکنش‌گرا شد. همون گفته است: «این پایانی است برای دموکراسی امریکایی و شاید پایانی برای خود امریکا. ترامپ چکیده‌ی آن چیزی است که باید نژادپرستی و ضد جامعه‌ی مدنی دانست و حضورش برای این رویکرد راهگشایی به حساب می‌آید تا همه‌ی آنهایی که چنین احساساتی را پنهان کرده بودند به غلیان بیفتند. چیزی که ترامپ را در انتخابات پیروز کرد جمعیت سفیدپوست‌دوستی بودند که می‌خواستند شانسشان را برای این یک‌دست شدن امتحان کنند و این آغازی است برای فروپاشی همه‌ی ارزش‌ها.»
تعداد نویسندگانی که به این جنبش پیوسته‌اند روزبه‌روز بیشتر می‌شود. جویس کرول اوتس، نویسنده‌ی سرشناس امریکایی، نگران است و نه تنها سخنرانی‌هایی با مضمون هراس از نژادپرستی و فروریختن جامعه‌ی مدنی داشته است بلکه مدام برای مجله‌ی «نیویورکر» می‌نویسد و در یکی از تازه‌ترین یادداشت‌هایش به ستایش نویسندگان مهاجر و به‌ویژه ویتنام پرداخته است. مجله‌ی «نیویورکر» و روزنامه‌ی «نیویورک تایمز» و «نیویورک ریویو آو بوکز» تریبون‌هایی شده‌اند که نویسندگان معترض تلاش می‌کنند از طریق آنها با مردم درباره‌ی این خطر گفت‌وگو کنند، آن‌قدر که فلیپ راث در قالب نامه‌ای به «نیویورکر» انزجارش از ترامپ را اعلام می‌کند و می‌گوید از اینکه رئیس‌جمهوری با دایره‌ی لغات هفتادوهفت‌کلمه‌ای دارند خشمگین و خجالت‌زده است. (منبع: شبکه آفتاب)
@matikandastan