احمد ابوالفتحی:

احمد ابوالفتحی:
از مشکلات داستان فارسی که گلشیری هم در شکل‌گیری‌اش نقش داشت قائم به نظرِ گلشیری (یا مرشدی دیگر) شدن معیارهای ارزشیابی اثر ادبی بود. این‌گونه شد که بعد از مرگ گلشیری و خروج براهنی چون مکانیزمی برای ارزشیابی وجود نداشت داستان فارسی دچار تشتتی عجیب شد. مشکل خیلی از کسانی که بعد از آنکه گلشیری گفت خرقه را به مندنی پور می‌دهم برآشفتند، خطرناکیِ حرف گلشیری نبود. این بود که چرا مندنی پور و من نه؟ این را می‌شود از تلاشِ عمومی بعد از مرگِ گلشیری برای کسب جایگاهِ ولایت‌گونه‌ای که او کسب کرده بود تشخیص داد. صد البته که گلشیری با کمک به شکل گرفتن نشریات ادبی و میدان دادن به اعضای تحریریه تلاشش را برای شکل‌دهی به ساختارهای ارزشیابی ادبی انجام داد ولی خب در هر صورت بعد از او نه ساختاری شکل گرفت و نه کاریزمایی و در یک بی‌معیاری محض دوغ و دوشاب با هم به بازار آمدند و تلخ این‌که دوشاب بهتر از دوغ تحویل گرفته شد. حتا در همان جایزه که نامِ گلشیری بر آن بود.