📚 داستاننویسان و دوستداران داستان 📢ماتیکانداستان را به شیفتگان فرهنگِ ایرانزمین معرفی کنید 📢📢محتوای مطالب، نظر نویسندگان آن است و ممکن است با دیدگاه گردانندگان ماتیکانداستان همسو نباشد. ارتباط با مدیر کانال @vahidhosseiniirani
برای داستان نویسانی که به دنبال خلق و ابداع معناهای جدیدی در عرصهی داستان نویسی هستند:. معناگریز
برای داستان نویسانی که به دنبال خلق و ابداع معناهای جدیدی در عرصه ی داستان نویسی هستند:
@roman_khonha
ادبیات معناگریز
فرزانه فرهنگ
لذت و شادی واژههای فراموش شدهای هستند که در جامعهی ما اغلب زشت و گناه شمرده میشوند. عادت دیرینی که در وجود همگانمان نهادینه شده و نیاز به بازنگری جدی دارد.
@roman_khonha
ادبیات به عنوان مهمترین و تاثیرگذارترین بخش دگرگونساز یک جامعه در این میان نقش بیچون و چرایی دارد. مسلما هر دگرگونی زمانی به نتیجه میرسد که از پای بست بنیان نهاده شود و البته که کودکان پایهی هر بنیان جدیدی هستند که به آسانی میتوان آنان را سامان داد. کودکانی که میتوانند جامعهای را بیافرینند که در آن زندگی زمینی به خودی خود ارزشمند باشد و لذت بردن، خنده و خوشی در آن مقدس و گرانبها. لذا برآن شدم در اینجا به گونهی ادبی بپردازم که کمتر بررسی شده و غایت آن چیزی نیست جز لذت، خوشی و شادی بیدلیل و مخاطب عمدهاش کودکان است؛ هرچند چنان دلچسب و گواراست که بزرگسالان را هم درگیر میکند.
امروزه بیشتر آثار ادبی و هنری کودکانه حتی در بالاترین سطوح برای لذت کودک نوشته نمیشود؛ در بهترین حالت برای آن است که از کودک بخواهند دوستداشتنیتر باشد و در بدترین حالت ترفندی است برای آموزش علم به او. در حالی که کودک پس از روبرو شدن با استدلال، تفکر و منطق حاکم بر داستانها نا خودآگاه دچار ترسی عمیق و بیپایان میشود، چرا که قادر به درک قوانین سرد و سخت جهان پیرامونش نیست. کودکی که قادر به درک قوانین منطقی زندگی و قبول رخدادهای طبیعی بینقص باشد، بگذریم از دلایل ماورایی که قرار است در جهانی نامعلوم ثمر دهد، باید بنشیند و یک رمان فلسفی در وصف این دنیای ضعیف و ناهماهنگ بنویسد و آن را چاپ کند .
در نقشهی جغرافیای ادبیات، معناگریز "nonsens" را میتوان با یک کشور کوچک و کم جمعیت مقایسه کرد که مورد غفلت اکثر توریستها واقع شده است. اما برای اندک مسافران روشنفکری که دوست دارند بر این سبک ادبی، گذری داشته باشند لذت و اشتیاق فراوانی به همراه میآورد. سبک ادبی معناگریز به موضوع یا سبکی در ادب و هنر اشاره دارد که با اصول زبان، قوانین منطقی و عناصر با و بیمعنی ، بازی میکند.
@roman_khonha
به نظر میرسد عمده مخاطب این سبک کودکان بودهاند و مهمترین اثر در این سبک را میتوان آلیس در سرزمین عجایب " لوییس کارول " نام برد. بنیانگذاران این سبک آن را جدا از هر منظور و مقصود تمثیلی، کنایی، هدفهای سیاسی و روانشناسی میدانند و میگویند تنها برای لذت بردن از زبان آن را به کار بردهاند. نویسندگانی مثل استیونسون، لوییس کارول، و دیگر پیروان سبک معناگریز این ویژگی را دارند که به دنبال رویای خندان کودکان نیستند، بلکه این شاعر یا نویسنده است که به کودک لبخند میزند و این روشی بس متفاوت و زیباست.
این گونه ادبی بیشتر با استفاده از تکنیکهایی مثل اختراع کلمات جدید، تکرار دوباره و دوبارهی کلمات و رویدادها، استفاده از حوادث بیمعنی و بیمنطق و چرخشی کردن رخدادها نوشته میشود.
در اینجا این نکته لازم به ذکر است که هر جمله کلمه یا صوت بیمعنی را نمیتوان معناگریز نامید. جملاتی مثل " ashqy ub uewirhg jf jkdfth" را Gibberish"" مینامند؛ در اینگونه جملات تمام یا قسمتی از وابستگی و ارتباط بین کلمه و معنی کم میشود، اصلاً داستانی ندارد و خواننده را بدون هیچ دریافتی رها میکند. در حالی که معناگریز در متن خود اصل رابطه و وابستگی را حفظ میکند و این رابطه و وابستگی است که داستانی را بیان میکند یا موضوعی را به تمسخر میگیرد .
ریشههای ادبیات معناگریز را میتوان به دو شاخهی عمده تقسیم کرد. هر چند ممکن است این دو شاخه خود خاستگاه مشترکی داشته باشند. شاخههای اصلی و قدیمیتر به آداب و سنن بومی، افسانههای قومی، نمایش و تئاتر، اشعار و ترانهها و بازیهای کودکان " مثل ترانهی کودکانه Hey diddle diddle، ترانههای ساده و آوایی که کودکان در حیاط مدرسه میخوانند. در زبان فارسی هم داریم مثل: آنا مانا تینا، سفر کاتینا، آنا مانا هوپ، شما هستید گرگ " یا لالاییهای مادران برمیگردد.
شاخهی دیگر، خاستگاهش در پوچگرایی روشنفکرانهی میان شاعران، نویسندگان و فرهیختگان است. این نویسندهها اغلب، انواع نوشتههای لاتین مسخره، بیمعنی و فریبندهای چون هجویات مذهبی و هزلیات سیاسی میآفریدند .
@roman_khonha
امروزه آنچه که معمولاً در گونهی ادبی معناگریز قرار میگیرد از ترکیب هر دو شاخهی بومی و روشنفکری است. اگر چه نمیتوان «ادوارد لیر» را اولین نویسندهی این سبک دانست اما وی با ترکیب هر دو شاخه و سرودنLimerick " شعرهای بند تنبانی " فراوانش این سبک را گسترش داد و عمومیت بخشید. او اولین کتابش را در سال1846چاپ کرد .شعر بندتنبانی یا شعرهای غیرمسجع پنجبندی، نقطهی شروع گسترش ادبیات معناگریز میان