یکی از کارهای مشترک ما، دیالوگ‌نویسی بود

یکی از کارهای مشترک ما، دیالوگ‌نویسی بود. ساعدی به‌خوبی فارسی حرف می‌زد و ادبیات را می‌شناخت اما دیالوگ‌نویسی برایش ساده نبود؛ دیالوگ‌هایی که روی زبان به‌خوبی بچرخند و کارکرد نمایشی و ایرانی هم داشته باشند؛ دراین زمینه با هم همکاری می‌کردیم. من کارشناسی ادبیات فارسی داشتم و این آشنایی به زبان، متقابلا به ما کمک می‌کرد. مثلا در نمایشنامه «آی با کلاه و آی بی‌کلاه»، یک ضرب‌المثل ایرانی به کار برده شده بود که مفهوم را به‌خوبی می‌رساند. روی انتقال مفاهیم هم‌اندیشی می‌کردیم و اگر توجه کنید در متن‌هایی که از دکتر ساعدی پیش از اجرا و بعد از اجرا در دست هست، تفاوت‌هایی دیده می‌شود. این همکاری یک همکاری دوستانه، صادقانه و بدون ادعا بود. (از گفتگوی جعفر والی با روزنامه بهار درباره ساعدیhttp://www.bahardaily.ir/fa/Main/Detail/7077/%D8%AC%D8%A7%D9%85%D8%B9%D9%87-%D9%85%D8%A7-%D8%A7%D8%B2-%DA%AF%D8%B0%D8%B4%D8%AA%D9%87%E2%80%8C%D8%A7%D8%B4-%D8%B4%D9%86%D8%A7%D8%AE%D8%AA-%D9%86%D8%AF%D8%A7%D8%B1%D8%AF) @dastanirani