گپی خودمانی با همراهان عزیز کانال

گپی خودمانی با همراهان عزیز کانال

در این مدت کوتاهی که این کانال راه افتاده دوستان داستان های زیادی برایم فرستاده اند. آنچنان که ترس برم داشت نکند پرداختن به آنها در کار نوشتن رمانم وقفه ایجاد کند.
با این حال همه آن ها را با اشتیاق و دقت تمام خواندم و به این جمع بندی رسیدم که :
یک -
بسیاری از داستان ها طرحی از خاطره هستند که نویسنده بعد از نوشتن این طرح تازه باید داستانش را بنویسد اما نمی دانم چرا به عنوان داستان امضایش کرده و داستانش می داند.

دو-
بعضی داستان ها دارای زبان رمان هستند. زبان رمان و داستان کوتاه با هم فرق دارد. زبان داستان کوتاه انقباضی ( یعنی به محض شروع میل به جمع شدن و پایان دارد.) و زبان رمان انبساطی است و دوست دارد مثل موجی که از برخورد سنگ با سطح آب پدید می‌آید هی باز شود، هی باز شود.
خلط این دو، عمده ی مشکلات آثار رسیده بوده است.
البته این مشکل بسیاری از رمان هایی هم که این روزها چاپ می شوند و میخوانیم نیز است .
نویسنده این رمان ها بی اینکه بداند از زبان داستان کوتاه استفاده کرده،و این مشکلی بزرگ است. و از آنجایی که اغلب کارگاه های داستان نویسی ما روی داستان کوتاه بنا شده اند (کارگاه مجال رمان نیست) تصور نمی کنم این مشکل به این سادگی ها دست از سر رمان های ما، بخصوص رمان اولی ها بردارد.
سه _بعضی کارها اصلا داستان کوتاه نیستند. بلکه بخشی از رمان می توانند باشند. چون صرفا بر روی قصه و ماجرا استوار شده اند. در حالی که داستان کوتاه بر روی فرم و تکنیک بنا می شود و از این منظر تکنیکی ترین ژانر در ادبیات است .
این ها را فعلا به صورت کلی اینجا نوشتم تا دوستان بدانند آثاری را که برایم میفرستند می خوانم و از آنجایی که
این روز ها سرگرم نوشتن رمان هستم، اگر چنان که باید اینجا در خدمت دوستان نیستم از همگی همراهان گرانقدر پوزش می خواهم.

قاسم کشکولی

@ghasemkashkuli