شاید بهتر باشه همین الان نظر خودم را هم در مورد داستانها آقای حسینی ایرانی بگم

شاید بهتر باشه همین الان نظر خودم را هم در مورد داستانها آقای حسینی ایرانی بگم
خود منم با داستان دوم ارتباط چندانی برقرار نکردم و اعتراف میکنم که اصلن تو محدوده ی سلیقه من نیست
تنها از داستان اول خیلی خوشم اومد
یکجور سادگی بیان که همه میدونیم سخت بدست میاد در اونه. بدور از لفاظی و آرایه و مخصوصن، یک جهان بی پرده پوشی، واقعیت عریان. نشون دادن زیبایی در زیبایی چندان سخت هم نیست. در هر نمایشگاه گلی میشه اینکارو کرد. اما نمایشگاه گل با زندگی واقعی فرق داره. تو زندگی واقعی باید توی شوره زار بدنبال گل بگردیم و نشون دادن زیبایی در زشتی، خصوصن اگه اون زیبایی خیلی کوچیک و خیلی محو باشه، بقد کور سوی امید توی تاریکی صحرا، یا صدای چکیدن یک قطره آب در هر کجای کشور ما که باشی، کار بی نهایت سختتریه و کشف اش برای نویسنده و هم خواننده، لذت بخشه.
زبانشو هم دوست داشتم. بدون آرایش بود و به فهم داستان نه تنها صدمه نمیزد که کمک هم میکرد. تصویرها هم همین ویژگی رو داشتن.