قلم اقای حسینی قلم تواناییست. فضاهای درون پادگان جداگانه به تصویر کشیده میشود

قلم اقای حسینی قلم تواناییست. در داستان روشنایی انسوی سیم خاردار، ما روایت گسسته ای از یک پادگان را داریم. فضاهای درون پادگان جداگانه به تصویر کشیده میشود. هرکدام از این فضاها باید در اختیار خط روایی طرح باشد که در جاهایی از دست نویسنده در میرود و زیاده گویی پیش میاید. داستان از انتها شروع میشود و دوباره به ان بازمیگردد. تعبیرات شعرگونه ای مثل کل کل چوب و فلز و یا شانه اش از دیوار انتقام میگیرد، تعبیراتیست که به فضای خشک و مردانه پادگان نمیاید. من در جاهایی به شک افتادم که راوی و بابک یک نفرند. مثلا در صحنه کتاب خواندن راوی.. ولی نشانه ها برای اثبات کافی نبود. طرحی که من از داستان گرفتم، دیدن فرشته ایست که در نهایت باعث فرار راوی از پادگان میشود. داستان میتوانست کوتاهتر باشد...طرح درگیرکننده نبود ولی قلم روان و نثر خوشخوان بود.
خلاقیت در داستان فرشته ای در جاده های شمالی بیشتر بود. نویسنده از ساختارهای داستانی فراتر میرود و دست به ساختن یک شخصیت نفرت انگیز میزند ..فضاسازی و حس را کامل میکند اما از پس طرح برنماید...به سراغ مضمون عاشقانه میرود و بسیار خلاقانه فضای راال و سوراال را با هم میامیزد. دختری که برای اشنایی میاید و فرشته ایست که راوی انتظارش را میکشد. بو و طعم هم به حس امیزی طرح کمک کرده. طرح کشویی که نامه ها را جابجا میکند و دست آخر پر از نامه میماند و ...به زنده بودن کار کمک کرده است. در مجموع فرشته سازی اقای حسینی خواندنی بود و از اشتراک گذاری داستانهایشان ممنونم.