مجابی: کاری جز نوشتن نمی‌توانم انجام دهم

مجابی: كاري جز نوشتن نمي‌توانم انجام دهم

چهارشنبه شب، 28 بهمن، نشست ديگري از سلسله نشست‌هاي ديدار با اهل قلم در شهر كتاب مركزي برگزار شد و طي آن، علاقه‌مندان به شعر و داستان با جواد مجابي‏، شاعر، نويسنده و نقاش ديدار و گفتگو كردند.
در اين برنامه جمعي از هنرمندان، نويسندگان و شاعران از جمله آهو خردمند، غلامرضا امامي، محمود دولت‌آبادي، اسدالله امرايي، سيد علي صالحي و ... نيز حضور داشتند و درباه آثار و ويژگي‌هاي شعر و داستان او سخن گفتند.
جواد مجابي در ابتداي اين نشست درباره برنامه كاري روزانه‌اش گفت: خواندن و نوشتن، تنها كار روزانه من است و كار ديگري نمي‌توانم انجام دهم و روزي كه اين دو كار را انجام ندهم، در يك روز ديگر حتما آن را جبران مي‌كنم؛ يعني كارم را از صبح و پس از صبحانه آغاز مي‌كنم و تا ساعت يك ادامه مي‌دهم و بعد از آن هم، از ساعت 4 تا آخر شب مي‌نويسم يا مي‌خوانم؛ قبلا هم كه در روزنامه بودم، با همين نظم و ترتيب كار مي‌كردم.
وي درباره اينكه جوانان علاقه‌مند به نوشتن نيز بايد با همين نظم و ترتيب بخوانند تا به موفقيت برسند، اظهار داشت: عالم نوشتن هي دستورالعملي ندارد جز اينكه هميشه بنويسيم و بخوانيم هرچند كه بايد جوهره اوليه و استعداد نگارش در فرد باشد ولي اين استعداد بدون كوشش مداوم يا كوشش مداوم بدون اين جوهره، افراد را فقط دچار توهم مي‌كند. از سوي ديگر، تاريخ است كه مشخص مي‌كند نويسنده‌ها متوهم بوده‌اند يا نه.
اين شاعر در بخش ديگري از سخنانش درباره فضاي مجازي نيز گفت: من از فضاهاي مجازي استفاده نمي‌كنم چون آن‌قدر جذابيت دارد كه ريتمم را براي نوشتن و مطالعه تحت تاثير قرار مي‌دهد ولي شايد براي ديگران، سكوي براي رشد باشد. در عين حال كه بايد وجود و تاثير اين فضا را بپذيريم اما بايد مراقب اين آسيب هم باشيم كه مطالب سطحي‌اي كه در اين محيط‌ها منتشر مي‌شود، حماقت به دنبال خواهد داشت.
مجابي درباره فضاي نقد در كشور هم گفت: نقد هنوز ساز و كار اصلي‌اش را پيدا نكرده است چون اقتصاد كتاب واقعي و حرفه‌اي نيست در حالي كه صنعتي مثل سينما با يك اقتصاد قوي باعث گسترش مخاطب مي‌شود ولي متاسفانه اقتصاد ايران آن‌قدر فقير است كه كتاب يا منتشر نمي‌شود يا با فواصل طولاني‌مدت اين اتفاق مي‌افتد.
وي ادامه داد: همه اينها دلايلي است كه نقد علمي نداشته باشيم و تنها اندك افرادي با فداكاري و به خاطر علاقه شخصي‌شان نقد مي‌كنند اما چون حمايت و استمراري وجود ندارد، فضاي پذيرش نقد هم نداريم و همان منتقدان هم به مرور زمان از گردونه خارج مي‌شوند.
وي همچنين درباره اينكه برخي از رمان‌هاي او از سوي تعدادي از مخاطبانش، تاريخي خوانده مي‌شود، گفت: من اين برداشت از آثارم را قبول ندارم. برخورد ما با تاريخ سه گونه است. يا تاريخ نگار داشته‌ايم كه درباره تاريخ گزارش داده‌اند يا تاريخ‌نگر داشته‌ايم كه مسائل تاريخي را تحليل مي‌كنند و يا تاريخ‌نگار داشته‌ايم كه تاريخ را به سود خودشان تحريف كرده‌اند. مشكل ما هميشه اين بوده كه تاريخ‌نگر كم داشته‌ايم و اسير تاريخ‌انگار‌ها بوده‌ايم.
مجابي ادامه داد: ما حتي به تاريخي همچون تاريخ بيهقي هم نمي‌توانيم اعتماد كنيم چراكه بخشي از كارهاي بسيار بد سلطان مسعود را مخفي كرده است يا وقتي رگ اميركبير را در حمام فين كاشان مي‌زنند، تنها يك تاريخ‌نگار است كه واقعيت را مي‌نويسد، باقي، افرادي حكومتي بودند كه نوشتند اميركبير به دليل آماس از دنيا رفت!
وي در ادامه بخشي از كتاب تازه‌منتشر‌شده‌اش را با عنوان بنفشه‌هاي سراشيب براي حضار خواند و گفت: اين كتاب، اولين رماني‌ است كه در سال 1361 نوشته‌ام و در طول زمان، چندين بار كم شده است، يك‌بار هم بعد از 15 سال، با عنوان برج‌هاي خاموشي منتشر شد اما در اين نسخه، بخش‌هايي از كتاب را به ضرورت حذف كرد‌ه و با نام ديگري به ناشر سپردم.
مجابي پس از خواندن بخش‌هايي از كتاب كه توصيفي از كوير بود، گفت: كوير به گمان من، بيابان نيست. معتقدم ما كوير جهاني داريم كه از مغلوستان تا آفريقا را شامل مي‌شود و تمدن بزرگي را دربر مي‌گيرد، تمدن‌هايي مثل چين، ايران، عربستان و....
وي ادامه داد: اهميتي كه آب در كوير داشته، يكي از موضوعاتي است كه تحت تاثير كوير ايجاد شده و از قبل آن، مساله تقديس شكل گرفته است، آب به عنوان ضروري‌ترين عنصر حيات، آناهيتا، الهه آب را در ايران شكل داد، در اسلام، گفته مي‌شود كه مهريه حضرت زهرا (س) آب است و خلاصه هميشه تمهيداتي انديشيده شده كه به‌گونه‌هاي مختلف، آب حفظ شود و كسي آن را هدر ندهد.


کانال انجمن ماتیکان داستان
https://telegram.me/matikandastan