سعید نوری بر فیلم لانتوری

#یادداشت سعید نوری بر فیلم لانتوری

لانتوري از فرم مصاحبه مقابل دوربين و برشهاي سريع براي جهت دادن به حرفهايش استفاده مي كند و از اين نظر در نيمهء اول شبيه ويديوآرت است اما آرام آرام به گزارشي از چگونگي شكل گيري دسته اي چهارنفره تبديل ميشود كه با خفت كردن و زورگيري از مردم عادي گرفته تا باصطلاح آقازاده ها و بچه پولدارها امنيت آنها را به خطر مي اندازند. معرفي شخصيتها در ابتداي فيلم پراكنده و جهشي و بيربط به يكديگر بنظر ميرسد اما اين كلاف سر در گم با عاشق شدن شخصيت اصلي فيلم جهت پيدا مي كند. وقايع نيمهء دوم فيلم دوبار ديده ميشوند تا اسيدپاشي به صورت دختري كه فعال اجتماعيست از دو زاويهء حدس و قضاوت در ديدار اول و آشنايي با اصل علت در بازبيني همان سكانسها زود قضاوت كردن آدمها را به چالش مي كشد. فيلم از فيلمبرداري، صداگذاري، گريم، تدوين و شيوهء روايي تازه اي در سينماي ايران بهرمندست و نسبت به عصباني نيستم پرداخت پخته تري دارد اما ورّاج و پرگوست و گاهي اين چيدمان حرفها كنار هم كه تا اين حد تنظيم شده و عمداً متناقضند فيلم را از رمق مي اندازد. نكتهء اساسي تر از فيلم وجود فوق العادهء "نويد محمدزاده" در فيلم لانتوري و ابد و يك روز و تحمل رواني بالاي او در اجراي پرانرژي نقشهاييست كه بازتاب روح بيمار جواني در جامعهء كنونيست.

کانال انجمن ماتیکان داستان
https://telegram.me/matikandastan