درد جاودانگی.. نویسنده: میگل داونامونو.. مترجم: بهاء الدین خرمشاهی

درد جاودانگی

نویسنده: میگل داونامونو

مترجم: بهاء الدین خرمشاهی

تعداد صفحات: 445

میگل داونامونو در میان نویسندگان و فیلسوفان اسپانیایی قرن بیستم جایگاه ممتازی دارد. اندیشه‌های او بر فیلسوفان اگزیستانسیالیسم قرن بیستم تاثیر‌گذار بوده است. اونامونو علاوه‌بر آن‌که منتقد ادبی و فیلسوف بود، شعر، رمان و نمایشنامه نیز می‌نوشت
این کتاب از میان بیش از پنجاه شاهکار ادبی-کلامی داونامونو به بیش از ۳۰ زبان ترجمه شده، و شهرت نویسنده اش در اسپانیا مانند مولوی ؛ حافظ در ایران است کم کم در ایران خوانده می شود و خواننده درد آشنا و دیر آشنای خود را می یابد.در اين كتاب مباحث غامض فلسفي و شرح سيره و سلوك داونامونو بيان مي شود. داونامونو بر اين باور است كه انسان جديد راه خويش را گم كرده و نمي داند در كجاست و براي چه زندگي مي كند.وي اين كتاب را با تأسي از رمان دن كيشوت اثر "سروانتس" به رشته تحرير درآورده است.
در این کتاب شاید حدود ۲۰۰۰ جمله عبارت ژرف و شگرف نقل شده که به قول حافظ بنیاد هستی آدم را زیر و رو می کند…
ویلیام برات درد جاودانگی را (تغزل فلسفی شگرف) نامیده است. زبان فلسفه زبانی است غامض، آکنده از اصطلاحات فنی و دیریاب. اما پای تغزل که به میان می آید، شور و سرود و سرمستی سر بر می آورد.
اونامونو برای جلوه گر ساختن این تغزل شگرف از واژگانی استفاده کرده است که همچون باران و شکوفه های بهاران پر از طراوت است. درد جاودانگی در اصل مبحث غامض فلسفی است، ولی این مبحث غامض با همت طلبی شکسپیر و دانته و میلتون و مولفان عهد جدید و در آمیختن قول و غزل آنها با درد اشتیاقی که از سینه شرحه شرحه از فراق بر می خیزد، به یکی از شاعرانه ترین و شکوهمند ترین نوشته های زمان ما تبدیل شده است.
بهاءالدین خرمشاهی هم به مدد دانش و بینش و قریحه سرشار و با همت طلبی از عطار و مولانا و خیام و سعدی و حافظ موفق شده است این تغزل فلسفی شگرف را در زبان فارسی باز آفرینی کند…
👇👇👇👇👇
@philosophic_books