🚀شلیک موشکهای سپاه و شکل گیری معمای امنیت در منطقه.. ** قسمت دوم

🚀شلیک موشکهای سپاه و شکل گیری معمای امنیت در منطقه

✍ محمدعلی هژبری(دکتری علوم سیاسی و پژوهشگر روابط بین الملل)
** قسمت دوم

یکی از راههایی که امنیت یک منطقه را می تواند تامین کند، مقوله ای به نام «توازن قدرت» است. این مفهوم به این معنی است که اگر بینِ دو دشمن، تفاوتِ فاحشی، در توانایی های سیاسی-نظامی وجود داشته باشد، قطعاً کشورِ قوی تر، خطری برای ضعیف تر محسوب خواهد شد. پس باید توان خویش را به حدِّ توان دشمنانش برساند. به این مفهوم، «توازن قوا» گفته می شود.
در ادبیاتِ بین الملل، توازن قوا، نوعی «بازدارندگی» محسوب می گردد. بازدارندگی به این مفهوم است که یک کشور، قدرت نظامی-سیاسی خویش را به حدی ارتقا دهد که کشور دیگر با عِلم بر آن، جرأت حمله به کشور اول را به خود راه ندهد.
نکته مهم اینکه، بازدارندگی از نظر فیزیکی وضع دشمن را تغییر نمی‌دهد، بلکه از نظر روانی از تجاوز جلوگیری می‌کند. بوفر می‌گوید بازدارندگی فرآیندی روانی است که در آن، نمایشِ استفاده از زور، نقش مهمی دارد ولی اهمیت انحصاری ندارد. هر چند بازدارندگی، سیاستِ مسلطِ نظامی است، اما بیشتر از هر چیز وابسته به ملاک‌های روانی است. در این سیاست، سعی می‌شود تا تصوّرِ خطر‌هایِ تحمل ناپذیر، طرفِ مخالف را از ارتکاب به عمل باز دارد.
یکی از شرایط و ملزوماتِ بازدارندگی، " اعتبار" است. بازدارندگی زمانی موثر است که توانایی کافی برای پاسخ به تهدید وجود داشته باشد. نوع سلاح مهم نیست، مهم نفوذ گذاری بر رفتار بازیگر و دیگران است. اگر محتوا، از پشتوانه ی لازم برخوردار نباشد، بُلوف تلقی شده و از شدت و قدرت بازدارندگی می‌کاهد. پس تا زمانی که ایران از موشکهای خود برای مورد واقعی( و نه آزمایش )استفاده نکرده بود، بُلوف نظامی تلقی میشد. همچنانکه بسیاری از کشورها، پیشرفته ترین سلاحها را خریداری کرده اند ولی اراده ای برای استفاده از آن ندارند. مثلاً در جنگ عراق و کویت(جنگ دوم خلیج فارس)، علی رغم وجود تسلیحات و جنگنده های پیشرفته در کویت، حتی یک تیرِ هوایی از سوی کویت شلیک نشد و در ساعات اولیه تجاوز صدام، تمام شاهزاده های کویتی در کاخ ریاض در حال پذیرایی از خود بوده و اخبار کویت را پیگیری میکردند.لذا ایران پس از سی سال، اراده خود را برای استفاده از تسلیحات مهم و بازدارنده از جمله موشکهای میان برد نشان داد.
از سویی دیگر با عنایت بر دکترین مسلط نظامی اسرائیل یعنی تئوری جنگ پیشگیرانه، این وضع، پیچیده تر خواهد گردید. در تئوری جنگ پیشگیرانه، صِرفِ وجود تصور از تهدید به استفاده از نیروی نظامی مشروعیت میبخشد.
دنباله روی اسرائیل از این راهبرد، در چند مثال تاریخی، آن را به نظریه ی غالب این کشور تبدیل نموده است. همانندِ اشغالِ صحرایِ سینا در پی جنگ اعراب و اسرائیل، حمله به رآکتور اوسیراک عراق در زمان صدام، تهاجم چند سال پیش این کشور به مناطقی در سوریه و همچنین تهدید حمله به تاسیساتِ هسته ای بوشهر و نطنز.
هرچند مورد آخر به دلایلی محقق نشده است، اما با محاسبه بُرد موشکهای ایرانی، باید در این راهبرد و تئوری خود، تجدیدنظر کند.

#معمای امنیت
#موشکهای سپاه
#هژبری محمدعلی

👇👇
@mohamadalihozhabri