معیارهای طبقه بندی سازمان‌های بین‌المللی

معیارهای طبقه بندی سازمان‌های بین‌المللی

https://telegram.me/politickaraj

1- طبقه بندی بر اساس ترکیب جغرافیایی: بر اساس این معیار، سازمان‌ها به سازمان‌های جهانی و سازمان‌های منطقه‌ای تقسیم شده‌اند. این معیار می‌تواند در برخی موارد مشکل ایجاد کند، چرا که سازمان‌ها اصولاً بر مبنای ارادی تشکیل می‌شوند و همواره ممکن است برخی از دولت‌ها از عضویت بر مبنای ارادی تشکیل می‌شوند و همواره ممکن است برخی از دولت‌ها از عضویت در انها خود داری کنند. به عنوان مثال عضویت در بانک جهانی مشروط به پذیرش اصول اقتصادی و مالی حاکم بر آن است، دولت‌هاییی که آن اصول را مردود می‌شمرند، نمی‌توانند به عضویت آن سازمان درآیند. در این صورت، بانک جهانی جامعیت جهانی خود را از دست می‌دهد.

مفهوم سازمان‌های منطقه ای نیز بدون اشکال نیست، چرا که هر سازمان غیر جهانی یک سازمان منطقه‌ای نیست. به عنوان مثال اوپک را نمی‌توان یک سازمان منطقه‌ای که اعضای آن منحصراً از یک منطقه جغرافیایی تشکیل شده باشند، به شمار آورد، زیرا برخی از اعضای آن از منطقه خلیج فارس و برخی دیگر از آمریکای جنوبی و آفریقا می‌باشد.

2- طبقه بندی بر اساس اهداف: بر این اساس می‌توان سازمان‌های سیاسی، نظامی، فرهنگی، ادبی و... را داشت. اما این تقسیم بندی به هیچ وجه یک طبقه بندی واقعی نمی‌باشد، زیرا اغلب سازمان‌های بین‌المللی اهداف چند گانه‌ای را دنبال می‌کنند و فعالیت آنها محدود به هدف خاص و واحدی نیست.

3- طبقه بندی بر اساس اختیارات: بر این اساس سازمان‌ها به سازمان‌های تصمیم گیرنده و سازمان‌های عمل کننده و یا اینکه به سازمان‌های مشورتی، و سازمان‌های تعیین معیار طبقه بندی می‌شود. این معیار نیز همواره به یک طبقه بندی درست منتهی نمی‌شود، زیرا به عنوان مثال مجمع عمومی را نمی‌توان همیشه به عنوان یک دستگاه مشورتی و شورای امنیت را به عنوان یک دستگاه اجرایی به شمار آورد.

4- طبقه بندی بر اساس نوع اعضا و یا نوع مؤسسین: بر اساس این طبقه‌بندی سازمان‌ها به دو گروه تقسیم می‌شوند: 1- سازمان‌های بین‌الدولی 2- سازمان‌های غیر دولتی.

دسته چهارم نسبت به سایر طبقه‌بندی‌ها فراگیرتر و دقیق‌تر است، زیرا به بازیگران اصلی سازمان‌های بین‌المللی یعنی اعضای تشکیل دهنده آن توجه داشته است.