🔻شهر مقدس: الگویی تازه از سیاستگذاری اجتماعی شیعیان🔻

🔻شهر مقدس: الگویی تازه از سیاستگذاری اجتماعی شیعیان🔻

✍محسن حسام مظاهری


چند روزی است در شهر کربلا قانونی تحت عنوان «قانون قدسیة کربلاء المقدسة» به اجرا گذاشته شده است. به گفته‌ی ناصر حسین خزعلی ـ عضو شورای استانی کربلا ـ این قانون با هدف حفظ شأن و حرمت عتبات عالیات و در سال 2012م به تصویب آن شورا رسیده اما به تازگی اجرایی شده است. براساس این قانون، محدودیت‌هایی برای رفتارهای اجتماعی و عرفی شهروندان در شهر کربلا اعمال خواهد شد. ازجمله‌ رعایت حجاب برای زنان الزامی شده و اجرای کنسرت و برنامه‌های موسیقی، پخش آهنگ با صدای بلند در اماکن عمومی، شرب خمر و فروش آلات قمار ممنوع شده است. همچنین مغازه‌ها از نمایش مانکن‌ها و لباس‌های زنانه در ویترین مغازه‌ها منع شده‌اند.

اعلام آغاز عملیاتی‌شدن این قانون، در افکار عمومی و رسانه‌های عراق با واکنش‌های بسیاری مواجه شده است. برخی شهروندان و کاربران عراقی در شبکه‌های مجازی به مخالفت با این قانون پرداخته و آن را مغایر با حقوق فردی و محدودکننده‌ی آزادی‌های اجتماعی شهروندان دانسته‌اند. برخی هم آن را اقدامی سیاسی با هدف کسب رأی در انتخابات ارزیابی کرده‌اند.
برخی از این نظرات در گزارش خبرگزاری «فرانس24» منعکس شده است:

http://yon.ir/9IcjD

همچنین بخوانید یادداشت‌‌های دو نویسنده و تحلیگر عراقی را درین‌باره؛ اولی طارق حرب:

http://newsabah.com/newspaper/143202

و دومی محمدعلی جواد تقی:

https://annabaa.org/arabic/authorsarticles/17769

درهرحال هنوز برای قضاوت زود است و مشخص نیست این قانون چه میزان بتواند با موفقیت اجرا شود.

اما اگر قانون تقدس کربلا در اجرا موفق شود، می‌توان آن را نشانه‌ای از سیاست تعیین کانون‌های جغرافیایی مقدس در دل حکومت عرفی دانست؛ نوعی الگوی بدیل برای تشکیل حکومت فراگیر دینی و اسلامی‌سازی کل کشور مشابه جمهوری اسلامی. الگویی که حدوداً یک قرن است اروپای مسیحی با تأسیس کشور مستقل «واتیکان» آن را تجربه کرده و پادشاهی سعودی هم به شکلی دیگر با جداکردن حساب مکه و مدینه از ریاض و جده سال‌هاست آن را اجرا کرده است. در بحبوحه‌ی انقلاب اسلامی هم عده‌ای مانند آخرین نخست‌وزیر پهلوی ایده‌ی مشابه‌سازی آن برای شهر قم را طرح کردند که با مخالفت شدید امام‌خمینی مواجه شد. چندی پیش هم طرح مجدد این بحث توسط یکی از چهره‌های حوزوی (مدیر «دار المرتضی») تحت عنوان «تأسیس کشور قم» جنجال‌آفرین شد.

اما حالا شیعیان عراق، در مسیری متفاوت با همسایگان و متحدان ایرانی‌شان و پس از تجربه‌ی بیش از یک دهه حضور در قدرت، به چنین الگویی رسیده‌اند.
باید منتظر ماند و دید چه میزان این الگو با توفیق همراه خواهد شد. موفقیت آن می‌تواند فصل تازه‌ای در سیاست‌گذاری اجتماعی شیعیان بگشاید. راه‌حلی برای جمع دغدغه‌های مذهبی و واقعیت تکثر اجتماع و عرفی‌بودن دولت.



پی‌نوشت:
در این زمینه، پیشنهاد می‌کنم کتاب «اخگر گداخته‌ی حکومت: تجربه‌ی دولت‌سازی شیعیان در عراق پساصدام» اثر دکتر علی الحمود ـ جامعه‌شناس عراقی ـ و ترجمه‌ی سیدحسین مرکبی (از سری #کتابهای_سرو) را بخوانید:

https://telegram.me/sarvbooks/53

🔰منبع: دین | فرهنگ | جامعه - محسن حسام مظاهری

@religionandsociety