🔶و خدایی که نیست!!.. ✍️انیس صارمی. کارشناس ارشد جامعه شناسی، دانشگاه تهران

🔶و خدایی که نیست!!

✍️انیس صارمی
کارشناس ارشد جامعه شناسی، دانشگاه تهران

انسان امروز با استفاده از انواع تکنولوژی توانسته است در کوتاه ترین زمان به دورترین مکانها و افراد دسترسی داشته باشد و بسیاری از چیزها را در اختیار خود بگیرد. برای مثال امروزه بسیاری از ارتباطات افراد ابتدا در دنیای مجازی شکل میگیرد و سپس به عرصه ی واقعیت کشانده می شود، و تجربه ی حضور و لمس دیگری در مقابل فرد قرار میگیرد.
این موضوع از جمله ی موضوعاتی است که مرتبط با کیفیت وجودی اوست، به گونه ای که امکان محقق شدن بسیاری از ذهنیات او را به واقعیت می کشاند. از سویی نیز او صاحب تجربیاتی است که شاید از جنبه ای دیگر به دلیل گستردگی و سیالیت او را در حوزه ای از معنا قرار می دهد که بعضا هویت و ماهیت خود را در میان این عرصه ها گم می بیند، به دنبال خود می گردد، چرا که می خواهد به معنایی از خود و جهان برسد که بتواند احساس ثبات و امنیت را برای او فراهم کند..
در این معنا آنچه برای او معنا بخش است، اموری است که او را به یک هدف و معنا می رساند. و دین از جمله همان اموری است که او را به یک ذات تکامل یافته که خود به ثبات رسیده است و امکان نزدیک شدن و شباهت به او نیز ممکن است، نزدیک می کند و لذا او امروز به لحاظ وجودی بیشتر از هر زمان دیگر به دین نیاز دارد. به امری که حیات و تجربیاتش را در ذیل یک عرصه ی معنایی و ذهنی منسجم قرار دهد و او را از سردرگمی و به خود واگذار شدن برهاند.
اما از طرفی او به واسطه ی خرد ابزاری خود، یاد گرفته است که هر چیز فایده مندی را لمس کند و نتیجه ی آن را در هر روز زندگی اش ببیند. پس اینجاست که در مورد دین نیز، نیاز به لمس نتایج دینداری و وجود خدا را از خود و دیگرانی که دینداری را به او آموخته اند، طلب می کند. او می خواهد خدا را ببیند و وجود دین را به واسطه ی نتایج آن لمس کند، دین برای زندگی او گره گشایی کند و خدا به مثابه ی یک دیگری در مقابل او باشد. اما فلسفه های دینی موجود در جامعه و جامعه پذیری دینی موجود، به او می گویند که بایستی در راه رسیدن به یک کمال دنیوی و آخروی پایداری کند و اگر حضور خدا را طلب کند، و از دین انتظار مشگل گشایی ذهنی و تجربی داشته باشد، به عرصه ی شکاکیت و شاید بی دینی، نزدیک شده است.
در اینجا او در ذهن خود، فایده ی دین را مورد سوال قرار میدهدو مدام به دنبال تبصره هایی در میان احکام و امور دینی است که به لحاظ عملی، به ندای " خود" پاسخ دهد.چیزی که در واقعیت موجود کمتر ممکن می شود. و بدین ترتیب، باز این انسان در عرصه ی سیال معانی خود را گم شده می بیند و اینجا او خودش بیشتر از هر کس می داند که در بسیاری از موارد و شاید در عرصه ی معنا، دیندار نیست ، اگر چه در نقش دیندار در جامعه حضور یافته باشد. او ممکن است امور دیندارانه را نیز انجام دهد و گاهی تجربه ی معنوی ناب هم داشته باشد، اما دست آخر آنچه بیشتر از همه برایش دور است، خداست و دین هم تنها یک امر است در کنار سایر امور که پرداختن به آن گاهی می تواند برای فرد لذت بخش باشد.

#یادداشتها
#انیس_صارمی

https://t.me/religionandsociety