محمد امین قانعی راد رییس پیشین انجمن جامعه شناسی ایران:

محمد امین قانعی راد رییس پیشین انجمن جامعه شناسی ایران :
ایدئولوژی چپ در ایران چه پیامدهایی در محیط زیست داشت؟ مبنای عدالت توزیع منابع بین انسان‌ها است، مسئله فقط توزیع درآمد و پول نیست، آنچه در ایران تجلی پیدا کرد توزیع زمین، توزیع جنگل، توزیع آب، توزیع کوه و غیره بود، عامل آن هم حس عدالت‌طلبی و این تز بود که همه‌ی مستضعفان باید به حقوق خود برسند. یکی از این مسائلی که این قضیه را نشان می‌دهد سه دوره قوانینی است که در رابطه با توزیع منابع آبی در کشور تصویب شده است؛ یکی قانون توزیع عادلانه‌ی آب مصوب ۱۳۶۱ در مجلس و دوم قانون بعدی آن یعنی ۱۳۸۴ و قانون سوم که مصوب ۱۳۸۹ است. این سه قابل مقایسه است با قانون ۱۳۴۷ ملی شدن آب که در رژیم پهلوی تدوین شد که اگر این قانون تداوم می‌یافت از بحران آب در این کشور جلوگیری می‌کرد. قانون آب و نحوه‌ی ملی شدن آن مصوب سال ۴۷ به مسئله‌ی توسعه‌ی پایدار و حفظ منابع آبی توجه کافی داشت، ولی قانون توزیع عادلانه‌ی آب در سال ۶۱ هدفش مشروعیت بخشیدن به حفاری‌های غیرمجاز بود که در سال‌های ابتدایی انقلاب در دشت‌های ممنوعه صورت گرفت. قانون ۱۳۴۷ دقیقاً بعد از انقلاب سفید تصویب شد، پیامدی که این انقلاب داشت این بود که آدم‌های بدون زمین صاحب زمین شدند -احتمالاً این بر روی منابع آبی کشور فشار آورده بود- و دو سال بعد بلافاصله مشکل شناسایی شد و سه سال توسط کارشناسان ملی و بین‌المللی بررسی شد تا اینکه این قانون تصویب شد. در این قانون برخی دشت‌ها ممنوعه شدند؛ یعنی کسی در آنجا حق حفر چاه نداشت.
@sahatzist
بعد از انقلاب در سال ۶۱ در فضای انقلابی گفتند آب باید عادلانه توزیع شود، قانونی گذاشتند که کار متخلفین را توجیه می‌کرد؛ یعنی کسانی که تخطی کردند و در دشت‌های ممنوعه چاه زدند بعد از انقلاب به آن‌ها مجوز داده شد و عامل آن هم فشاری بود که توده‌ی مردم به نمایندگان مجلس آورند. در پی تصویب این قانون، در یکی از دشت‌های ممنوعه تعداد چاه از ۱۵۹ چاه در سال ۴۷ به ۱۳۸۰ چاه در سال ۱۳۸۱ رسید. حس عدالتی که در جامعه وجود داشت این بود که ما باید از همه‌چیز برخوردار شویم، از محیط زیست، از جنگل و ... این نوع عدالت، عدالت ناپایدار است.
@sahatzist


http://s1.upzone.ir/109668/logo_2.png