آگاهی زیست محیطی یا جنبش نان؟.. قسمت سوم: ضرورت گفتگوی اجتماعی درباره آب.. دکتر امین قانعی راد

آگاهی زیست محیطی یا جنبش نان؟

قسمت سوم :ضرورت گفتگوی اجتماعی درباره آب

دکتر امین قانعی راد

@sahatzist
دو شعار و دو واکنش به بحران آب
@sahatzist
فعالان زیست‌محیطی و سازمان‌های جامعه مدنی در گفت‌وگو درباره آب به‌مثابه جنبش اجتماعی جدید ورود می‌کنند و سخنشان این است که «با آب مهربان باشیم» و «در مورد آب گفت‌وگو کنیم». فردی که در جمعیت دوستداران محیط‌زیست یا در یک انجمن علمی فعالیت می‌کند، از طبقه متوسط است و اغلب در معرض عوارض تند فقر قرار ندارد و از موضع پسامادی با بحران محیط‌زیست برخورد می‌کند. در حکمرانی آب و محیط‌زیست باید به نقش جامعه مدنی توجه کرد و دولت باید از ورود جامعه مدنی به گفت‌وگو در‌باره مسائل زیست‌محیطی استقبال کند.
@sahatzist
این جامعه مدنی بهتر می‌تواند در الگوی جنبش‌های اجتماعی جدید یا حرکت‌های پسا‌نان به بحران‌ها واکنش نشان دهد. جامعه مدنی می‌تواند بگوید «با آب مهربان باشیم» و «درمورد آب گفت‌‌وگو کنیم». سازمان‌های غیردولتی، انجمن‌های علمی، فعالان زیست‌محیطی، باید یک جنبش گفت‌وگوی اجتماعی راه بیندازند. آنها درباره رویه‌های مدیریت آب و محیط‌زیست انتقاداتی دارند و ممکن است سخن درشتی هم بگویند؛ ولی دولت باید از این گفت‌وگو‌ها استقبال کند. دولتیان باید تحمل نقد جامعه مدنی را داشته باشند و اگر تحمل نکنند بعد از مدتی افراد دیگری که در مناطق خشک و در معرض پیامدهای مستقیم بحران آب قرار دارند، می‌آیند و با فریاد می‌گویند «ما تشنه‌ایم!». این شعار که "ما تشنه‌ایم" با این شعار که "درباره آب گفتگو کنیم" خیلی فرق می‌کند.
@sahatzist


ضرورت گفتگوی اجتماعی درباره آب

مسائل آب و محیط‌زیست به دلیل داشتن ابعاد فنی، سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی از پیچیدگی زیادی برخوردار است. به این دلیل ما به گفت‌وگوهای درونی بین قطب‌های مردم، سیاست‌گذاران، بخش خصوصی و متخصصان و همچنین گفت‌وگوی میان این گروه‌ها نیاز داریم. در این گفت‌وگو افراد می‌توانند با منافع و پیش‌فرض‌های خود وارد مذاکره و گفت‌وگو شوند و در‌عین‌حال شرایطی را رعایت کنند: استدلال داشته باشند، تواضع داشته باشند، تعصب نداشته باشند و قواعد گفت‌وگو را هم رعایت کنند. در مسائل محیط‌زیست، گفت‌وگوهای اجتماعی ضرورت دارد. وجود نگرش‌های بدبینانه بازیگران به یکدیگر از موانع شکل‌گیری گفت‌وگوهاست. گفت‌وگوهای چندجانبه بین دولت، بخش خصوصی، دانشگاه و جامعه مدنی باید این نهاد‌ها را به‌رسمیت بشناسد.
@sahatzist
نمی‌توان با پیش‌فرض‌هایی در‌باره غارتگری بخش خصوصی، ستمگری دولت، انتزاعی‌اندیشی دانشگاه و نادانی مردم، وارد گفت‌وگو شد. اگر دولت ستمگر است و بخش خصوصی غارتگر است و مردم نادان هستند، برای چه باید گفت‌وگو کرد و چگونه می‌توان گفت‌وگو کرد؟ گفت‌وگوی بین این قطب‌ها درواقع یک نوع یادگیری اجتماعی است که به طور هم‌زمان سه فایده دارد: گسترش نگرش چندرشته‌ای، ارتقای آگاهی‌های عمومی، افزایش مسئولیت اجتماعی در بخش خصوصی و گفت‌وگویی‌شدن شیوه‌های تصمیم‌گیری بخش عمومی. ما چاره‌ای نداریم جز اینکه این رکن‌ها با هم گفت‌وگو کنند تا شاید راهی برای خروج از بحران زیست‌محیطی پیدا شود. در این فرایند، یادگیری اجتماعی قواعد کار و گفت‌وگو شکل پیدا می‌کند و قواعد نهادین دولت و بخش خصوصی، تجربیات ملموس دانشگاه و همچنین آگاهی‌های عمومی ارتقا پیدا می‌کند.
ادامه دارد
#قانعی_راد
@sahatzist
http://s1.upzone.ir/45171/WaterMapweb.jpg