🔻به سراغ «سیستم آب و هوایی جهان» می‌روی؟ ترکه را فراموش نکن!. ترجمان

🔻به سراغ "سیستم آب و هوایی جهان "می روی؟ ترکه را فراموش نکن!
@sahatzist
منبع:تارنمای ترجمان

🔸زمانی، اقلیم‌شناس بزرگی هشدار داد: «سیستم آب‌وهواییِ جهان شبیه حیوان خشمگینی شده که انگار داریم با ترکه او را کتک می‌زنیم». تا بیست سال دیگر، مقدار دی‌اکسیدکربنِ زمین به دوبرابر حد مجاز می‌رسد و این یعنی یخ‌های قطب‌ها زودتر از روند الآنشان ذوب می‌شوند: برخی شهرها زیر آب می‌روند، برخی خشکسالی سراغشان می‌آید و انسان‌ها طوفان و آتشفشان‌های بیشتری را باید تجربه کنند. سطح آلودگی هوا و آب‌های اقیانوس‌ها هم از همیشه بدتر می‌شود. چطور می‌شود جلوِ رسیدن آن روز را گرفت؟

🔸گری گاتینگ، استاد فلسفۀ دانشگاه نوتردام، مجموعه مصاحبه‌هایی را با متخصصان فلسفۀ سیاسی ترتیب داده است که در ستون «استون» در روزنامۀ نیویورک تایمز منتشر می‌شود. او در چهارمین شماره از این مصاحبه‌ها، موضوعِ بحث را تغییرات آب‌وهوایی قرار داده است و برای گفت‌وگو دربارۀ آن، سراغ دیل جیمیسون رفته است. استاد فلسفه و مطالعات محیط‌زیست در دانشگاه نیویورک‌سیتی و مؤلف کتاب «خرد در روزگاری تاریک: چرا تلاش برای توقف تغییرات آب‌وهوا ناکام ماند و معنای آن برای آینده ما چیست؟»
@sahatzist
🔸گفت‌وگوی گری گاتینگ با دیل جیمیسون، نیویورک‌تایمز —

✅گری گاتینگ: روشن است که گرم‌شدن جهان واقعیتی مسلم است و فعالیت‌های بشر سهم زیادی در آن دارد. اما اگر برای مقابله با آن کم‌کاری کنیم یا کاری نکنیم، چقدر می‌توانیم دربارۀ نحوه تأثیرگذاری گرم‌شدن زمین بر زندگی‌مان، یا نتایج سیاست‌های مختلف تدوین‌شده برای کاستن تبعاتش، پیش‌بینی‌های معتبر بکنیم؟ به تعبیر دیگر، آیا اقلیم‌شناسی۱ اعتبار پیش‌بینی‌کنندگی مناسبی دارد تا راهنمای خوبی برای تدوین سیاست اجتماعی باشد؟

🔻دیل جیمیسون: اختلاف مقیاسی که الگوهای آب‌وهوایی ارایه می‌دهند با الگوهایی که مدیران و برنامه‌ریزان نیاز دارند، مدت‌ها مشکلی مهم بوده است. مدل‌های کنونی، عمدتاً در قالب شاخص‌های کاملاً انتزاعی نظیر «سطح متوسط دما» پیش‌بینی‌هایی می‌کنند که برای تصمیم‌گیرندگان کارایی چندانی ندارد. تحقیق در حوزۀ مدل‌های آب‌وهواییِ منطقه‌ای در حال پیشرفت است، این مدل‌ها مفیدتر خواهند بود، ولی برای ساختن چنین مدل‌هایی راه‌های گوناگونی وجود دارد و هنوز محل مناقشه هستند.
@sahatzist
✅گاتینگ: یعنی نمی‌توانیم به نحو معقولی مطمئن باشیم که تغییرات آب‌وهواییِ مهمی رخ خواهند داد که به طورِ جدی حیات بشری را دچار اختلال می‌کنند؟

🔻جیمیسون: متأسفانه اصلاً بدین معنا نیست. در تازه‌ترین گزارش «مجمع بین‌المللی تغییرات آب‌وهوایی» آمده است که «انتشار مستمر گازهای گلخانه‌ای باعث گرم‌شدن بیشتر زمین و تغییراتی پایدار در تمام قسمت‌های سیستم آب‌وهوایی می‌شود که احتمال در پی داشتنِ تبعاتی سخت و وسیع و جبران‌ناپذیر را برای مردم و زیست‌بوم‌ها افزایش می‌دهد». این شیوۀ مؤدبانه‌ای است برای بیان این‌که ما در معرض انقراضِ گونه‌ها، بی‌ثباتی سیاسی و اجتماعی، میلیون‌ها مرگ اجتناب‌پذیر و نابودی دنیایی هستیم که می‌شناسیم. می‌دانیم که این اتفاق در سطح جهانی رخ خواهد داد، و فقیرترین مردم، بیشترین آسیب‌پذیری را خواهند داشت، و می‌توانیم از پیامدهای وسیعِ منطقه‌ای، پیش‌بینی‌های معقولی داشته باشیم. اما نمی‌توانیم بگوییم خشک‌سالی کالیفورنیا چه مدت طول می‌کشید، یا طوفان بعدی چه وقت نیویورک را در می‌نوردد. این دلایل زیادی دارد، اما برگرداندن احتمالاتی با مقیاسِ جهانی، در قالب روابط علّی و معلولیِ منطقه‌ای، بخشی از این مشکل است. می‌دانیم که یک راکت ۳۵۰ گرمی، احتمالاً توان ضربۀ بهتری از یک راکت ۲۵۰ گرمی دارد، اما با دانستنِ این واقعیت نمی‌توانیم راجع به اتفاقاتی که برای این راکت‌ها هنگام ضربه رخ می‌دهد، چندان سخنی بگوییم.
برای خواندن متن کامل مصاحبه به INSTANT VIEW بروید.
ساحت زیست
@sahatzist

https://goo.gl/1mefWA