محیط زیست نیازمند نظریه پردازی است. نشرو بازنشر مطالب در این کانال به معنای تایید آن ها نیست. صفحه ما در اینستاگرام https://instagram.com/sahat_zist?utm_source=ig_profile_share&igshid=oiuzhhz712pw تماس و پیشنهادات: @sahatzistadmin @AnooshehZahra
قسمت هایی از سخنان بیل مک کیبن نویسنده کتاب پایان طبیعت The end of Nature برمقدمه دهمین سالگرد چاپ این کتاب:
قسمت هایی از سخنان بیل مک کیبن نویسنده کتاب پایان طبیعت The end of Nature برمقدمه دهمین سالگرد چاپ این کتاب :
@sahatzist
◀️هنگامی که من کتاب «پایان طبیعت» را در اواخر دهه 1980 نوشتم، با دو ملاحظه شروع کردم: اول اینکه ما زمان را بد میفهمیم - ما عادتا فکر میکنیم که کره زمین با سرعت بسیار ناچیز تغییر میکند، اما در واقع، اکنون این کار با سرعت انجام میشود؛ زمین به طور سریع، عمیق و خطرناک، در نتیجه دستکاریهای ما تغییر میکند ـ و دوم اینکه ما در فهم مقیاس نیز دچار اشتباه هستیم. ما عادتا فکر میکنیم که مردم اندک هستند و جهان وسیع، اما در دوره زندگی ما، عکس این مطلب صدق میکند.
@sahatzist
◀️شما تصور کنید در کنار یک برکه در جنگل قدم میزنید و از غروب تماشایی خورشید لذت میبرید؛ اگر شما اتفاقی به پایین نگاه کنید و یک قوطی کوکاکولا را که کسی در نیزار انداخته است ببینید، تأثیری که این عمل بر روی شما میگذارد، متفاوت از تأثیری است که دیدن مقداری تپاله گوزن روی شما میگذارد و دلیل آن ـ یا حداقل یک دلیل آن ـ درک ما نسبت به این مطلب است که شخصی که قوطی کوکاکولا را انداخته است، نیازی نداشت که حتما این کار را بکند؛ همانطور که نیازی نیست که ما حتما دمای هوای کره زمین را افزایش دهیم. ما از گونههای دیگر متفاوت هستیم، تنها به این دلیل که ما امکان خودمحدودسازی و انتخاب راههای دیگر را داریم.
◀️ناگوارترین بخش فرآیند گرمای جهانی «حلقههای بازخورد» است؛ یعنی هر چقدر شما دمای هوا را افزایش دهید، باعث تغییراتی میشود که مجددا دمای هوا را افزایش خواهد داد. اگر شما به عنوان مثال در قطب شمال گرما تولید کنید، این امر باعث ذوب شدن یخ توندرا میشود که مقدار عظیمی کربن در فضا پخش میکند و این به نوبه خود گرما را افزایش میدهد، اما حلقههای بازخورد در دیگر حوزهها نیز عمل میکنند.
@sahatzist
◀️به عبارت بهتر، گرمای جهانی، دیگر مربوط به تهدیدات ذهنی و دور نیست. این مانند خطر اصابت یک سیاره کوچک نیست بلکه یک خطر در حال وقوع است. ما روی تندآب هستیم، نه روی آب آرام. در واقع، محققان ـ که تعداد آنها رو به افزایش است ـ تأکید کردند که آنها میتوانند اثرات این پدیده را حتی در این مراحل ابتدایی ببینند. هوا همین که گرم میشود، آب بیشتری را تبخیر میکند و باید آن آب اضافی را به سیاره بازگرداند. به عبارت دیگر، باید هم مقدار خشکسالی و هم مقدار بارندگی افزایش یابد. بنابراین، حوادثی نظیر آتشسوزی جنگل که روز را در مالزی و اندونزی تبدیل به شب ساخت و یا سیلهایی که در چین، بنگلادش، کره، مکزیک و چند جای دیگر در سال 1998 به راه افتادند، قابل انتظار بود. یک مطالعه که دو سال پیش توسط توماس کارل از طرف اداره ملی مربوط به اتمسفر و اقیانوس گزارش شد، نشان داد که «حوادث بسیار سریع» مانند طوفانهایی که در بیست و چهار ساعت، 2 اینچ از آب را تخلیه میکنند، در قاره ما [آمریکا] در مقایسه با سال 1900، بیست درصد افزایش یافته است. این یک خیزش باورنکردنی است.
@sahatzist
◀️بعضی از مردم گاهی اوقات میپرسند: من چگونه باید با نگرانی حاصل از تماشای طبیعتی که پایان مییابد و با احساس گناه از فهم اینکه هر کدام از ما تا اندازهای مقصر هستیم، کنار بیایم. جواب قسمت دوم این سؤال آسانتر است؛ ما حداقل باید یک مبارزه خوب ترتیب دهیم. من در دهه گذشته روی مادیگرایی، جمعیت و برنامهریزی کار کردهام و درباره آنها مطلب نوشتهام و میدانم که ما چگونه میتوانیم به خوبی، تعداد امیال خود را کنترل کنیم [و کمتر مصرف کنیم ] و میدانم که عدم توانایی ما در ارضای آن امیال، چگونه اوضاع وخیمی را رقم خواهد زد. آنها مبارزات زمان ما هستند که به لحاظ اخلاقی، به اندازه مبارزه برای حقوق مدنی یا مبارزه بر ضد دیکتاتوری ضرورت دارند.
🖋منبع :مجله سیاحت غرب، اردیبهشت ۸۵، ش ۳۴ صص ۱۶۴-۱۵۷
@sahatzist
ساحت زیست
http://s1.upzone.ir/40149/end-of-nature.jpg