🔵 چالش‌های داخلی در مقابل توافق پاریس

🔵 چالش‌های داخلی در مقابل توافق پاریس
@sahatzist
🔻 درست یا اشتباه بودنِ مشارکت در توافق بین‌المللی پاریس، این روزها به یکی از بحث‌انگیزترین موضوع‌های کشور تبدیل شده است. خبرگزاری مهر، روز گذشته گفت‌وگویی در این خصوص با یک پژوهشگرِ حوزه‌ی انرژی منتشر کرده است که با مقدّمه‌ی زیر، از شما دعوت می‌شود که از طریق لینک خبر در انتهای همین متن، این گفت‌وگو را مطالعه کنید.
@sahatzist
🔻 گرچه بخش اعظمی از جامعه‌ی جهانی، توافق بین‌المللی پاریس در خصوص مقابله با تغییرات اقلیمی را یک گام مهم به سمت تشریک مساعی برای بهبود وضعیت محیط زیست و حتّی اقتصاد جهانی می‌داند، با این حال، لزوم جدایی تدریجی از اقتصاد وابسته به کربن برای کشورهایی که همچنان به این جریان متّکی هستند، دوراهیِ پیوستن یا نپیوستن یا حتّی خروج یا ماندن در توافق را به وجود آورده است. شاید بتوان گفت که خروج امریکا به عنوان کشوری که علاوه بر عهده‌دار بودن جایگاه پُررنگ و نقشِ مؤثر در مناسبات اقتصادی جهان، همواره در صدر فهرست انتشار گازهای گلخانه‌ای در جهان نیز قرار داشته است، در دامن زدن به مناقشاتِ داخلی کشورهای عضو توافق اقلیمی پاریس بر سر ماندن یا خارج شدن از آن بی‌تأثیر نبوده است.
@sahatzist
🔻 این مناقشات در کشور ما به دلیل شرایط خاصِ سیاسی و اقتصادی در جهان و قرار داشتن تحت فشار انواع تحریم‌های اقتصادیِ امریکایی که از توافق برجام نیز خارج شده است، شاید با حسّاسیت بیشتری پی گرفته می‌شود. از طرفی، مدیریت فیزیکی و فرهنگیِ ناکارآمد و متناقض آب و زمین با اقلیم و بارش کشور و اتّکای بیش از حدّ به منابع سوخت فسیلی، ما را آسیب‌پذیر و به متعهّد ماندن به توافق اقلیمی تشویق می‌کند تا شاید بتوانیم با طی یک دوره‌ی ریاضت اقتصادی، در بلندمدّت از عواید توسعه‌ی شبکه‌ی پایدارِ انرژی‌های تجدیدپذیر و رشد اقتصادِ بدون کربن بهره‌مند شویم.
@sahatzist
🔻 از سوی دیگر، فشارِ شرایط بحرانی داخلی تحت تاثیر جهان و منطقه، چالش‌های امنیتیِ موجود و افزایش موج نارضایتی‌های عمومی در هر کشوری، حاکمیت را به سمتِ راه‌حل‌های زودبازده و تأمینِ درآمد و توسعه‌ی رفاه عمومی از مسیر مصرف پرشتاب منابع طبیعی یعنی تنها گزینه‌ی کم‌دردسر به عنوان زیرساختِ استقلالِ اقتصادی در چنین شرایطی می‌بَرد و دور از انتظار نیست که به همین دلیل، ماندن در توافق پاریس نیز از دیدگاه بسیاری از صاحب‌نظران داخلی، یک اشتباه راهبردی و ای بسا افتادن به دامِ یک فریبِ جهانی برای کاهش توان تولید ناخالص ملّی و دامن زدن به تنگنای اقتصادی موجود تلقّی شود.
@sahatzist
🔻 به گفته‌ی عسگر سرمست، پژوهشگر حوزه‌ی انرژی در گفت‌وگو با خبرگزاری مهر، ما هنوز رسماً به توافق پاریس نپیوسته‌ایم و بعد از تأیید کمیسیون کشاورزی و بعد هم مجلس شورای اسلامی و تصویب شورای نگهبان و تأیید هیئت دولت و ارایه اسناد به دبیرخانه کنوانسیون تغییر اقلیم، به صورت رسمی به این موافقت‌نامه می‌پیوندیم.
@sahatzist
🔻 وی معتقد است: ما کشوری هستیم که از نظر منابع نفت و گاز مجموعا رتبه اول دنیا را داریم. در واقع نقطه اثر یعنی هدف اصلی موافقت‌نامه پاریس کاهش انتشار همین منابعی است که ما داریم. پس به نظر می‌رسد که پیوستن ما به این موافقت‌نامه ممکن است اقتصاد ما را تحت تاثیر قرار بدهد. به عنوان نمونه چند کشور با شرایط مشابه را ببینیم. روسیه بزرگترین دارنده منابع گازی و یکی از بزرگترین کشورهای زغال سنگ دنیا است. این کشور تا به حال به موافقت‌نامه پاریس نپیوسته و از طرف مسئولین از جمله پوتین اعلام شده در صورتی که کشور به موافقت‌نامه پاریس بپیوندد در بلندمدّت تاثیر منفی روی اقتصاد کشور دارد.
@sahatzist
🔻 از طرفی شاهد آن هستیم که علیرغم عملکرد امریکا بنا بر عدم اعتقاد ترامپ به منافع توافق پاریس در خروج از این تعهّد جهانی، موج مخالفت‌ها حتّی از سوی مجامعی که حامی انتخاباتی وی بودند در این کشور شکل گرفت که در جای خود قابل تأمّل است. نتایج یک نظرسنجی در دانشگاه ییل (Yale)تأیید می‌کند که ۴۷ درصد از رأی‌دهندگان به دونالد ترامپ خواستار متعهّد ماندن به توافق پاریس شدند در حالی که تنها ۲۸ درصد از رای دهندگان به خارج شدن از آن رأی داده بودند. / ساحت زیست
yon.ir/H0OM2