در حالی که کمتر از ١٠٠ میلیون برای همه آن بازیکنان هزینه کرده، چطور بازنده نظم حاکم بر فوتبال به حساب بیاید؟

در حالی که کمتر از ١٠٠ میلیون برای همه آن بازیکنان هزینه کرده، چطور بازنده نظم حاکم بر فوتبال به حساب بیاید؟ سودی که خیلی‌ها در آن سهیم هستند. خود بازیکن که به درآمدهای نجومی می‌رسد، باشگاه‌های کوچک‌تر که موناکو از آنان بازیکن جذب کرده، استعدادیاب‌ها و کلیه کسانی که با این باشگاه همکاری دارند.

رفتن ستاره‌ها از تیم‌های کوچک‌تر به بزرگ‌تر، دیگر نه تنها یک اتفاقی غم‌انگیز به حساب نمی‌آید، بلکه فرصت مغتنمی است برای تیم‌های کوچک‌تر که با برنامه‌ریزی صحیح و کار حساب‌ شده بتوانند تراز مالی خود را روز به روز بهتر کنند. نکته اینجاست که در فوتبال همه ‌چیز بردن و پیروزی نیست. همه‌ چیز کسب جام نیست. هیچ کس قرار نیست در فوتبال تبدیل به نیروی کار ارزان شود، هیچ تیم کوچک‌تری قرار نیست به خاطر ناتوانی در رقابت با تیم‌های قلدر نابود شود و به شغل دیگری روی بیاورد. باشگاه‌های فقیر از لحاظ مادی مثل کشورهای آفریقایی نیستند که مواد اولیه‌شان را صنعتگران به یغما ببرند و بعد محصولات فرآوری شده را با قیمت چند برابر به خودشان بفروشند. الان تیم‌های سازنده نه ‌تنها موقع فروش بازیکن سود فوق‌العاده‌ای می‌برند، بلکه با بندهایی نظیر حق رشد از ادامه موفقیت‌های یک بازیکن هم سهم می‌برند. این تفاوت مهمی است که فوتبال با سایر صنایع دارد.
(2)
@sociology_of_sport